Σηκώθηκα την Κυριακή το πρωί με ένα τρομερό άγχος. Η υπόσχεση που είχα δώσει δεν με είχε αφήσει να κλείσω μάτι. Η δενδροφύτευση στον Κοκκιναρά, όπως όλοι μου είχαν πει, δεν μπορούσε να γίνει χωρίς εμένα.
-Η φράου Ζιμπελίνε (λατρευτή και αγαπημένη), είχε ετοιμάσει από μέρες την ειδική φόρμα, τα μποτάκια και τα εργαλεία της δενδροφύτευσης. Μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης κατάφερε να μου μεταδώσει την παθολογική αγάπη της για το περιβάλλον. (Στα νιάτα της είχε πρωτοστατήσει για να απαγορευθεί το ψάρεμα του σπάρου από ερασιτέχνες ψαράδες στην Μήλο. Ακόμη τραβιέται στα δικαστήρια μετά από μηνύσεις αλιέων που την κατηγορούν ότι τους έκοβε τις πετονιές και έσπαγε τα καλάμια τους.)
-Ο dirladadas (ψαγμένος οικολόγος) μου το είχε ξεκαθαρίσει έχοντας έναν περίεργο, μάλλον απειλητικό, τόνο στη φωνή του: «Θα έλθεις, πρέπει να το κάνουμε για εμάς αλλά και για τις γενιές που θα ακολουθήσουν». (Ως νέος είχε αντιταχθεί σθεναρά στους ψεκασμούς για την εξολόθρευση του Λεπτοκώνωπα στην Κωπαίδα, ισχυριζόμενος ότι δεν ευθύνεται το έντομο για την ελονοσία. Μάλιστα ακόμη τον τρέχουν στα δικαστήρια γιατί είχε καταρρίψει με φλόμπερ το «Πετζετέλ» που ψέκαζε τα σμήνη των κουνουπιών στον Ορχομενό.)
-Ο Skotouls (άτομο με σπάνια οικολογική συνείδηση) με είχε τρελάνει στα τηλεφωνήματα όλη την προηγούμενη εβδομάδα: «Μην ξεχάσεις την αναδάσωση της Κυριακής, θα είμαστε όλοι εκεί». (Στα 15 του είχε πουλήσει την σφεντόνα του και είχε αγoράσει ένα υπολογιστή για να έχει καθημερινή επικοινωνία με το WWF. Λέγεται ότι έχει σώσει περισσότερες από 50 καφέ αρκούδες, με τη συνδρομή μιας «μεταφερόμενης» ακτιβίστριας, στην περιοχή του Ζαγαρά στον Ελικώνα)
-Ο Dragon (εξ ορισμού οικολόγος λόγω καταγωγής) μου είχε στείλει δεκάδες e-mails και sms που έγραφαν: «Μην ξεχνάς!». (Στο πανεπιστήμιο είχε υπερασπιστεί με πάθος το δικαίωμα του κυπρίνου να γεννά τα αυγά του μέχρι και 10 μέτρα από τον αιγιαλό. Χάρη σε αυτόν ο πληθυσμός των ψαριών έχει αυξηθεί σημαντικά στη Μεσόγειο αλλά έχει προβλήματα με τα σωματεία των αλιέων γιατί έπεσε η τιμή των αλιευμάτων).
-Ο Kelsos (γνωστός ακτιβιστής) δεν μου είχε τίποτε γιατί η θεωρία του ήταν: «Πράξεις και όχι λόγια» (Στα 18 του είχε σπάσει μια ηλεκτρική κιθάρα στο κεφάλι ενός ηχολήπτη, γιατί τον θεώρησε υπεύθυνο για την ηχο-ρύπανση σε μπαρ των Βριλησσίων. Τον καταδίκασαν σε εθελοντική εργασία και του επέβαλαν να βάζει μουσική των ‘80ς σε ντισκοτέκ του Ξυλόκαστρου.)
-Ο Aνώνυμος Eξορκιστής (στοχαστής και δυναμικός οικο-λόγιος) μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων μου το είχε κάνει σαφές: «Φύτεψε και συ ένα φοινικόδενδρο, μπορείς». (Ως φοιτητής είχε εκπονήσει μελέτη για τον κίνδυνο εξαφάνισης των δράκων από τα νερά του Σηκουάνα. Οι γαλλικές αρχές τον απέλασαν γιατί στο υπόγειο του σπιτιού του είχε εκτροφείο κροκοδείλων).
-Ο Zagor (διάσημος σκεπτικιστής) μου είχε θέσει ευθέως το ερώτημα: «Γιατί πρέπει να πάς; Σκέψου το!». (Στα χρόνια της πρώτης του νιότης, επηρεασμένος από τις επιστημονικές παραινέσεις του Ντιρλανταντά, είχε αντιταχθεί σθεναρά στην γενοκτονία της μαύρης βδέλας στα έλη της Ατλάντα. Ακόμη εισπράττει ποσοστά από τις φαρμακευτικές εταιρείες και επενδύει σε ομόλογα του γερμανικού δημοσίου.)
Τελικά αφού το ξανασκέφτηκα αποφάσισα να συνεχίσω τον ύπνο μου και να μην πάρω μέρος στην δενδροφύτευση στο ρέμα του Κοκκιναρά. (Στα νιάτα μου είχα σκοτώσει μια δεκαοχτούρα με ένα αεροβόλο. Ακόμη με βασανίζουν οι τύψεις…)
Υ.Γ. Στην Πεντέλη ακόμη μαζεύουν τα σκουπίδια που άφησαν κάποιοι επίδοξοι οικολόγοι…
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αντι άλλου σχολίου αφιερλωνω στη Λόλα την δεύτερη πράξη τπυ θεατρικού μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λίμνη της Κωπαΐδας, κατά τον Στράβωνα, είχε μήκος 24 χιλιόμετρα, πλάτος 13 και κάλυπτε 380 στάδια περίπου, δηλαδή 70 περίπου τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι δυτικές της όχθες άρχιζαν από τον Ορχομενό και το σημερινό χωριό Άγιο Δημήτρη και οι ανατολικές της έφταναν στα απότομα βράχια του Πτώου και Φίκιου, Φαγιά και Σφιγγίου, του βουνού της Σφίγγας, όπου τα πλεονάζοντα νερά της χύνονταν κι εξαφανίζονταν σε 23 διάτρητες σπηλιές (καταβόθρες). Τη λίμνη, ή πιο σωστά το θανατηφόρο έλος, τη σχημάτιζαν τα νερά των τριγύρω βουνών και των ποταμών Κηφισσού και Μέλανα με τους παραποτάμους και χειμάρρους των. Από τον Όμηρο ονομαζόταν Κηφησίς, από τον Στέφανο Λευκωνίς και από άλλους Αλιαρτίς, Ογχηστίς, Ελευσίς, Ακραιφνίς, Ορχομενία και γενικά με το όνομα που είχαν οι παρακείμενες πόλεις. Τελικά επικράτησε το όνομα Κωπαΐς, από την προϊστορική πόλη Κώπες, που βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Κάστρο, γιατί εκεί ήταν το βαθύτερο σημείο της λίμνης και δεν ξηραινόταν τα καλοκαίρια όπως συνέβαινε σε άλλα σημεία. Η λίμνη ήταν ονομαστή στην αρχαιότητα για τα εξαιρετικά αυλικά καλάμια που φύτρωναν στις όχθες της, για τα σχοίνα με τα οποία έφτιαχναν τα "αλιάρτια σχοινιά", μα προπαντός για τα ψάρια της και τα νοστιμότατα χέλια.
ΑπάντησηΔιαγραφή