Μαυρικιος Νο 13

Αμέσως θυμήθηκε τότε μια όμορφη ξανθούλα ντυμένη στα κόκκινα. Του δόθηκε και αυτή ολοκληρωτικά , όμως εκείνος δεν την πρόσεξε όσο έπρεπε .....(ίσως κάτι δεν πήγε καλά με τους τόσους αποχαιρετισμούς και τα τόσα ταξίδια σκεφτόταν) .Όταν πάλι κάποια στιγμή αποφάσισαν να βρεθούν ήταν ήδη πολύ αργά και για τους δύο τους...

Από το νησί θυμόταν ατέλειωτες μοναχικές βόλτες και ίσως τελικά η ξανθούλα ακριβώς αυτό να συμβόλιζε : ένα πολλά υποσχόμενο ειδύλλιο που όμως δεν θα οδηγούσε πουθενά . ..

Τελικά είχε φύγει από εκεί ένα πρωί ταπεινωμένος , και γύρισε αιφνιδιαστικά μετά από 15 χρόνια . Δυστυχώς γι΄ αυτόν δεν είχαν αλλάξει τόσο άνθρωποι και πράγματα όπως ήλπιζε . Η πρόκληση ήταν πάντα εκεί και τον περίμενε...

Θυμόταν τις νύχτες που η ξανθούλα ξεπερνούσε τον εαυτό της στο κρεβάτι και τα σχέδια που έκαναν μαζί για τα ευτυχισμένα χρόνια που ερχόντουσαν. Και θυμόταν και την απογοήτευση που ένιωθαν και οι δύο για τα χρόνια που τελικά ήρθαν !

Σαν σε όραμα την θυμόταν ένα απόγευμα στο υπνοδωμάτιό του σπιτιού τους να ετοιμάζει τις βαλίτζες της για ένα από εκείνα τα μακρινά ταξίδια της προς το νησί τους .Από έξω ο ήλιος έδυε και το φως που περιέβαλλε τα μαλλιά της , έδινε στη ωραία παρουσία κάτι το εξώκοσμο - σε βαθμό που του τράβηξε ξαφνικά την προσοχή .Ήταν πάλι - τώρα το αναγνώριζε βέβαια – μια από εκείνες τις στιγμές ...

Όλα εκείνα τα χρόνια με την πρώτη του σύντροφο είχαν περάσει πολύ γρήγορα - όπως άλλωστε και πολύ γρήγορα χώρισαν .Θα μάθαινε πολύ αργότερα για αυτή ότι αφού τον περίμενε υπομονετικά χρόνια ατέλειωτα, τελικά αφιέρωσε την ζωή της στην τέχνη. Είχε μπλέξει πάλι με κάποιον καλλιτέχνη που της πούλαγε φούμαρα και της έτρωγε τα φράγκα.

Συνήθιζε πάντως να τα ξεχνάει όλα αυτά μέσα στην κοσμογονία που ακολούθησε .Ο χρόνος φαινόταν να έχει σταματήσει και δεν θυμόταν πότε ακριβώς ....