Αποχαιρετισμός στον Μαυρίκιο - Τελος 2ης πράξης

( βρισκόμαστε ακόμα στο παραθαλάσσιο μπαρ του ξενοδοχείου “The Sands Resort “ στην εξωτική παραλία Flique en Flaque του Μαυρικίου. Στην πολυπληθή παρέα των Ελλήνων που συνεχίζουν να συνωστίζονται γύρω από την αποστολή των επωνύμων , αναζητώντας τον επιπόλαιο doctora , έχουν ειδοποιηθεί και παρευρίσκονται ο επίσης επιπόλαιος κουμπάρος του , και επίσης ντόκτορ ο σκηνοθέτης Ιωάννης Γεωργίου , καθώς και ο παλιός του συνεργάτης από τα φοιτητικά του χρόνια στο Τρίνινταντ ντόκτορ Χρήστου , που παρακολουθούν στεναχωρημένοι την εξέλιξη της κουβέντας και αποφασίζουν τελικά να μιλήσουν , μια και κανείς δεν τους είχε μέχρι τώρα απευθύνει τον λόγο , αν και ήταν οι τελευταίοι που τον είχαν δει πριν εξαφανιστεί )

Χρήστου : Νομίζω φίλοι μου ότι η εξαφάνιση του δόκτορα δεν σας ενδιαφέρει κατά βάθος Ομολογήστε το : οι διακοπές στον Μαυρίκιο δεν κοστίζουν ιδιαίτερα, υπάρχει μάλιστα μια βολική και σχετικά σύντομη πτήση από Αθήνα , μέσω Ντουμπάι , που δεν παίρνει πάνω από 7 ώρες .Η εξαφάνιση είναι απλώς μια αφορμή για σας , για να ζήσετε την τελευταία περιπέτεια της βαρετής ζωής σας.

Ιωάννης Γεωργίου : ( λίγο μπλαζέ , με την αυτοπεποίθηση που δίνει στους ανθρώπους η ενασχόληση με την τέχνη) ...ή την πρώτη και τελευταία ...Την τελευταία φορά που τον είχαμε συναντήσει εδώ είχαμε μόλις τελειώσει την σάουνα μας και τρώγαμε όλοι μαζί με όρεξη ένα κλαμπ σάντουιτς. Σε λίγο θα χωρίζαμε , αυτός θα γύρναγε στην Αθήνα και εγώ θα έμενα στον Μαυρίκιο , φιλοξενούμενος της οικογένειας του φοιτητικού μου έρωτα , που ωστόσο ζούσε στην Ινδία με τον Ινδό επιχειρηματία σύζυγο της.
Νιώσαμε πολύ παράξενα όταν χωρίζαμε και νομίζω ότι αν και συναντηθήκαμε και μεταγενέστερα πολλές φορές , τότε ήταν που χώρισαν οι δρόμοι μας . Το νιώσαμε και οι δύο σε μια μικρή αναλαμπή , άλλα σύντομα το ξεχάσαμε . . .

Kelsos : Ακούστε : Όλοι εδώ λάβαμε πριν ένα μήνα την ίδια επιστολή που μας καλούσε στο the Sands Resort ¨αν θέλαμε να μάθουμε νέα του...” Εγώ τον αναζητώ εναγωνίως καθώς ψάχνω εδώ και χρόνια τον Δραγωνα και ξέρω ότι οι δύο άνδρες μιλάνε που και που στο τηλέφωνο. Αφήστε λοιπόν τις εξυπνάδες..Πιστεύω ότι μιλώντας εδώ μεταξύ μας , ίσως να εντοπίσουμε τον αποστολέα του μηνύματος .

Ανώνυμος Μ : Πάντως η πολιτεία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον εντοπισμό τους. Πιστεύουμε ότι αυτά που έλεγαν και κυρίως αυτά που έγραφαν προκάλεσαν την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος το 2009 και την απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση των Επτανήσων , της Κρήτης και την κατάληψη των Δωδεκανήσων και των Κυκλάδων από τον Τουρκικό ζυγό .

( τα φώτα χαμηλώνουν , η αυλαία κλίνει και γίνεται διάλειμμα)

ΧΑΡΑ - ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ

- Τι ώρα είχε πει ότι θα έρθει?
- Στις δέκα.
- Και τι ώρα είναι τώρα?
- Δώδεκα.
- Τι μέρα είχε πει ότι θα έρθει?
- Δευτέρα.
- Και τι μέρα είναι σήμερα?
- Παρασκευή.
- Ούτε τηλέφωνο έχει πάρει?
- Ούτε.
- Ανησυχώ.
- Να σου πω την αλήθεια, κι εγώ.
- Δεν το συνηθίζει αυτό. Έχει καθυστερήσει 4 μέρες και δύο ώρες.
- Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Πάρε τον Ευαγγέλου στην Τράπεζα και πες του την επιταγή να τη σφραγίσει. Και μετά πάρε το δικηγόρο να ξεκινήσει τη διαταγή πληρωμής.

Ο αγνοούμενος κύριος Τουρλουμπίδης κάθε φορά που ερχόταν, άπλωνε στο γραφείο τρία κινητά, όλα τελευταίας τεχνολογίας. Το ένα της εταιρίας, το άλλο το προσωπικό του και το τρίτο για την Κρεμένα, την αλλοδαπή οδαλίσκη που τον ηράσθη στην τρίτη νιότη του. Φορούσε ένα ρόλεξ με διαμαντάκια και μια χρυσή ταυτότητα χειρός, τέτοιου μεγέθους που ο Τζίμη Λόντος δύσκολα θα την έσπαγε και ο MC Hammer ακόμα δυσκολότερα θα τη φορούσε. Άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Σε όλους όμως άφησε κάτι. Στους πελάτες του ανεκτέλεστες παραγγελίες, στους προμηθευτές του μια στοίβα ακάλυπτες, στην οικογένειά του, που τον αναζητά εναγωνίως, αναρίθμητους μπελάδες και στην Κρεμένα μια ντουζίνα φο μπιζού και την υπόσχεση για μια ονειρεμένη ζωή στην έπαυλη που διατηρούσε με timesharing στη Μύκονο. Χάσαμε έναν επαγγελματία, ένα πελάτη, έναν φίλο, ένα σύζυγο, έναν πατέρα, έναν εραστή και, ειδικά εμείς, δέκα ζεστά δουλεμένα χιλιαρικάκια που η τύχη τους πλέον αγνοείται.
Σου εύχομαι να είσαι καλά, αγαπημένε φίλε, όπου κι αν είσαι,
κι εσύ να εύχεσαι να μη σε βρώ.