Μαυρίκιος 38

- Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε έτσι εμείς οι δύο - πίστεψέ με

-Γιατί - υπάρχει λόγος να μιλάμε καν ;

- Ξέρεις σε σκέφτομαι τελευταία και … , υπάρχει λόγος που μιλάμε νομίζω..

- Όλο λόγια , γρίφοι μυστήρια ..

- Μα μόνο έτσι μπορώ να περιγράψω την κατάσταση που βιώνω καθημερινά - που μπορώ να σε δω ;

- Και ποιος σου είπε ότι θέλω να σε δω ;

- Δεν έχεις να χάσεις και τίποτα …

- Τον χρόνο μου ίσως … ; Θα μου πεις τώρα ποιος με ψάχνει ;

- Θα στο πω μόνο από κοντά..

- Θα είναι και η τελευταία σου φορά μάγκα..

- Ακου - το ξέρω ότι είσαι με άλλον , αλλά δεν έχω σκοπό να κάνω κακό σε κανένα

- Μου κάνεις κακό εμένα , που από τότε που σε γνώρισα δεν με αφήνεις σε χλωρό κλαδί ..

Πράγματι , η συνάντηση έγινε σε πολυσύχναστο μέρος - όπως το είχε ζητήσει εκείνη - κάπου στο κέντρο της πόλης..

Όμως μόλις συναντήθηκαν κάτι άλλαξε στην απότομη συμπεριφορά της. Ίσως γιατί την ηρεμούσαν τα μάτια του , έτσι όπως την κοίταζαν με πρωτοφανή στοργή αδιαφορία αλλά συνάμα και ενδιαφέρον ..

- Έχεις δέκα λεπτά - έχω ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα αυτές της ημέρες
- Εσύ όμως έχεις μόνο 40 χρόνια - πριν την αιωνιότητα – αυτά είναι όλα όμως .Ίσως να σε ενδιέφερε σιγά - σιγά να κάνεις κάτι ..

Τι μπορεί να σκεφτεί κανείς όταν ακούει κάτι σαν αυτό ; Οι αντιδράσεις ποικίλουν - συνήθως πάντως ο κόσμος κάνει πως δεν καταλαβαίνει και δυστυχώς αυτό επέλεξε να κάνει και η Margot…

-So long Margot , της είπε μετά από λίγο ο Εξορκιστής και αναχώρησε , πηδώντας στο κόκκινο Cabriole της Καλλίγραμμης που τον περίμενε υπομονετικά μπροστά στο café…

- Ποιοι με ψάχνουν ..πρόλαβε να του φωνάξει ..

- Αργά το θυμήθηκες κούκλα- να ξέρεις μόνο ότι δεν σε επέλεξα εγώ

- και τη πρέπει να κάνω για να ξεμπλέξω ;

- Όπως έλεγε ο Oscar Wilde σκέφτομαι άρα ζώ – επί σκέφτομαι άρα επιζώ – κρίμα Margot ..

Η Margot δεν μπορούσε να ξεχάσει τα τελευταία του λόγια και ειδικά όταν έμαθε για το άσχημο τέλος του από τις ειδήσεις

Μαυρίκιος 37

Αξιο θαυμασμού , το πόσο εύκολα περνάμε από το χρόνια της αναζήτησης σε αυτά της επανάληψης ….

Ήταν μια Κυριακή απόγευμα του 2010 , όταν ο Εξορκιστής συνειδητοποιούσε το απίστευτο μπλέξιμο.

Είχε μόλις επιστρέψει σπίτι από το Μεγάλο Ταξίδι και προσπαθούσε να βρει ένα τομέα της ζωής του που να μην είχε αναστατωθεί : τόσα αισθήματα , φόβοι για υγεία, οικογένεια , ευθύνες , καριέρα, η ζωές των άλλων, οι προσδοκίες , τα λεπτά αισθήματα των άλλων - όμως και τα δικά του λεπτά αισθήματα. …, τα τόσα αγγλικά τραγούδια που ποτέ δεν θα καταλάβαινε τα τόσα βιβλία που ποτέ δεν θα διάβαζε… τόσα χρόνια απομόνωση με τόσα λίγα αποτελέσματα ..ή όχι ?

Είναι πράγματι η πράξη η ιερότερη στιγμή της σκέψης ?

Τις σκέψεις του διέκοψε ένα τηλεφώνημα .

- Έλα τι κάνεις.., ακούστηκε η Margot . Δεν περίμενα να σε βρω εκεί και σίγουρα δεν περίμενα να σε βρω ζωντανό ..

Από το βάθος ακουγόταν το Rambling Man των Allmann Brothers : … and when its time for leaving I hope you’ ll understand , that I was born a rumbling man …

Ο Εξορκιστής ξαφνιάστηκε , καθώς δεν θυμόταν να έχει δώσει το τηλέφωνό του στη Margot Ένιωσε ξανά εκείνο το περίεργο συναίσθημα που ένιωσε εκείνο το βράδυ στην Χαϊδελβέργη όταν την είχε πρωτοφιλήσει…

- Δεν το περίμενες έτσι ? επέμενε η Margot - τώρα όμως ήρθε η σειρά μου να σε ξαφνιάσω τώρα θα μου πεις ποιος είσαι και που το πάς .

- Που είσαι - από πού με καλείς επέμεινε με την σειρά του ο Εξορκιστής

- Αυτό δεν έχει καμία σημασία πια αντέτεινε η Margot .

- Έχει για μένα είπε ο Εξορκιστής , μου αρέσει να κοιτάζω τους ανθρώπους που μιλάω στα μάτια .

- Ακου , με έχεις εμπλέξει σε μια ιστορία χωρίς νόημα – και όχι μόνο εμένα όπως γνωρίζεις . Κάλεσες σε ένα νησί του Ινδικού παλιούς συντρόφους σου από μια οργάνωση φάντασμα , που εσύ είχες συστήσει και μετά κάποιες σκηνοθετημένες εμφανήσεις απο το υπερπέραν εκείνου του παπάρα του Μηνούσου εσύ εξαφανίζεσαι .. : πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό ? Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν σε σένα ..και μετά εγώ τι σου φταίω ?

- Δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι με σένα Margot – όχι πια .. δεν υπάρχουν περιθώρια

- Says who χρυσέ μου ? Η θα μου πεις και μένα τα παραμύθια για τις δυνάμεις του Σύμπαντος που συνηγορούν υπέρ μας και τα συναφή ..

- Ακου – τώρα πια μου είναι αδύνατο να μιλάω άλλο για αυτά - ειδικά με σένα ..

- Δεν μπορώ να σου προσφέρω κάτι καλύτερο όμως – και να σου πω και κάτι άλλο δεν με ενδιαφέρει κιόλας ..

- Αυτό όμως είναι και πρόβλημα σου - πίστεψέ με .Έτσι και αλλιώς τώρα πια αναζητούν και εσένα ..

- Τι εννοείς ποιοι με αναζητούν - που με έμπλεξες ρε λούστρο?

!!!!!!

Δεν έχω σταματήσει να σκέπτομαι τον Μαυρίκιο , απλά δεν μπορώ να γράψω ..

Δεν μπορώ να αντέξω τέτοια δημοσιότητα και αυτό το ενδιαφέρον κυρίες μου ..

Όπως έλεγε και ο Λένιν αυτο το πέρασμα από την παρανομία στην απόλυτη εξουσία σου προκαλεί ίλιγγο ….