Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Αποχαιρετισμός στον Μαυρίκιο - Ακόμα σην 4η πράξη - όμως όχι για πολύ ακόμα.....

Ο Εξορκιστής φεύγει με την Jasmine και την Ουκρανή. Στην ομήγυρη επικρατεί αυτή η χαρακτηριστική αναστάτωση που επικρατεί στις ανδροπαρέες όταν έρχονται ή φεύγουν όμορφες γυναίκες....

Νικολέτα : Θα ακούσατε αυτά που είπε πάλι ο κοντόχοντρος εισαγγελέας για περιστολή συνταγματικών δικαιωμάτων στην περιοχή του Κολωνακίου . Οι κάτοικοι έχουν διχαστεί και σύντομα αναμένεται νέο ξέσπασμα βίας . Η κυβέρνηση προσανατολίζεται προς την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων ....

Lilla: ....οι σύντροφοί μας θα χειριστούν κατάλληλα το θέμα...έχουμε όμως γίνει ρόμπες με τις καθυστερημένες προκηρύξεις του Εξορκιστή .Όπου να είναι θα γίνουν πολλαπλές επιθέσεις στα ΜΜΕ γιατί μόνο έτσι θα καταπολεμήσουμε την απάθεια και την κακογουστιά. Ήδη έγιναν και οι πρώτες δοκιμές.

Κέλσος : ....μόλις χθες γύρισα από Βελιγράδι - οι σύντροφοι μας εκεί είναι έτοιμοι ....Μίλαγα και τις προάλλες με τον σύντροφο Μάρκο...

Lilla : Πάντως δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο ....

Ανώνυμος : Ρε παιδιά είστε σίγουροι για αυτό που πάμε να κάνουμε ;

Dragon : Έχουμε ηθικό χρέος απέναντι στα παιδιά μας να αντισταθούμε στην αισθητική των κοντόχοντρων με τα άσπρα ατθίς .Εκεί που πάμε να ξεκινήσουμε μας πέρνει πάλι από κάτω ...

Πίσω στο διαμέρισμά του ο Εξορκιστής σκύβει σκεπτικός πάνω από τα χαρτιά του. Σηκώνεται , κάνει μια νευρική βόλτα , ανάβει το πούρο του και σκέφτεται. Στο διαμέρισμα έχει μείνει η πανέμορφη Ουκρανή που όμως έχει κάτσει σε μία γωνία και κάτι διαβάζει. Στο ραδιόφωνο ακούγεται η είδηση για τους πυροβολισμούς σε νηπιαγωγείο στην Λυών .....

Τέλος της 4ης πράξης που αφιερώνεται στον Αρχι – Βλάχο Υπουργό Γιώργο Σουσουφλιά

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Αποχαιρετισμός στον Μαυρικειο - Πράξη Τέταρτη

Η αυλαία ανοίγει και βρισκόμαστε ακόμα στο σπίτι της Λόλας Φερνάντεζ , όπου βλέπουμε νεαρούς μουσάτους να συνομιλούν αναστατωμένοι καθισμένοι γύρω γύρω επάνω στο χαλί. Έχουν ήδη καταφτάσει ο Εξορκιστής με την νεαρή Jasmine .

Lilla ( καπνίζει τώρα ένα singlo) : ladies την προσοχή σας παρακαλώ.... όπως καταλαβαίνετε οι εξελίξεις μας πρόλαβαν για τα καλά ...

Εξορκιστής : προτείνω να εγκαταλείψουμε την χώρα , όσο είναι καιρός Καθώς ερχόμαστε εδώ με την Jasmine είδαμε μια μεγάλη φασαρία στην Αλεξάνδρας : οι μπάτσοι επιτέθηκαν σε μια ομάδα γέρων που έκαναν διαδήλωση και χτύπησαν άσχημα τέσσερις από αυτούς .Βλέποντας τους ανθρώπους ξαπλωμένους στον δρόμο στον καυγά μπήκε και μια ομάδα διανοούμενων από τα Εξάρχεια και οι μπάτσοι άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό. Πρέπει να σκότωσαν ένα πιτσιρικά ...

Σκηνοθέτης Ιωάννης Γεωργίου : Φασαρίες γίνονται πια σε κάθε γειτονιά ... Τις προάλλες ένας συνταξιούχος μπήκε στο καφενείο της γειτονιάς μου και εκτέλεσε εν ψυχρώ ένα μπάτσο. Ερχόμουν τώρα από το Σύνταγμα και οι διαδηλωτές έχουν περικυκλώσει το Κοινοβούλιο ζητώντας να ανασταλούν οι προγραμματισμένοι εις βάρος τους πλειστηριασμοί . Ακολούθησε έκρηξη βόμβας έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και μέσα από τους καπνούς βγήκαν τα ΜΑΤ που πυροβολούσαν τον κόσμο. Νομίζω Εξορκιστή ότι πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική και κυρίως να αλλάξεις εσύ το μανιφέστο που συντάσσεις...

Ουκρανή (δεν ξέρουμε γιατί , αλλά έτσι την αποκαλούν όλοι - ωστόσο αν κρίνουμε από την βαριά προφορά της μάλλον είναι από την Ουκρανία ) : Τα τελευταία βράδια βλέπω ένα μεσήλικα κάτω από το σπίτι μου και ανησυχώ ρε παιδιά - τι την θέλατε αυτή τη διεύρυνση προς Aνατολάς – να δω τώρα πως θα πάρω άδεια παραμονής ...

Εξορκιστής : Θέλω να πάω σπίτι μου να τα σκεφτώ όλα αυτά από την αρχή

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Θεός φυλάξοι!

Εβλεπα στην τηλεόραση τον γνωστό (και μη εξαιρετέο) κομμωτή Τρύφωνα Σαμαρά να εξομολογείται στον ρεπόρτερ ότι όταν ήταν μικρός του άρεσε να κουρεύει και να χτενίζει τις κούκλες Μπάρμπι που έκλεβε από την αδερφή του.
Τότε μου ήρθε στο μυαλό η σκηνή του Γιωργάκη που, πριν μια εβδομάδα, κρατούσε στα χέρια του ένα ψαλίδι και μια κούκλα της Μαρίας. Λέτε να γίνει κι αυτός διάσημος και να βγαίνει στην τηλεόραση σαν τον Τρύφωνα;
ΕΝΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ (και μητέρα μαζί)

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Μακρυκέρατες βουβάλες και στενοκέφαλοι επενδυτές


Είχε αργήσει να έρθει στο ραντεβού στο παραλιακό μπαράκι κοντά στο Λευκό Πύργο όπου είχαμε δώσει ραντεβού για να τα πούμε από κοντά. Το γκαρσόν (ξανθός με γαλανά μάτια) δεν είχε ανταποκριθεί στο κλείσιμο του ματιού μου και το φλερτάρισμα είχε σταματήσει απότομα. Η φράου Ζιμπελίνε (συνήθως ψύχραιμη) είχε αρχίσει να εκνευρίζεται: «Πρέπει να φύγουμε, έχουμε τη συνάντηση στο Καλοχώρι και δεν πρέπει να στήσουμε τους ανθρώπους». Το ραντεβού ήταν με δύο σοβαρούς επιχειρηματίες (έτσι μου είχαν πει) της περιοχής για την αγορά οικοπέδων «πάνω στην θάλασσα».
Όπως είπε και η φράου «ο Zagorιανόγλου μπορεί να περιμένει, μια καλή μπίζνα ποτέ»...
Μέσα από τα φιμέ τζάμια της λιμουζίνας, στο δρόμο προς το Καλοχώρι, έβλεπα τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που ανοίγονταν μπροστά μου: Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγνης, παρθένας γής ήταν εκεί και περίμεναν τον επενδυτή.
Εκείνο που προκαλούσε εντύπωση ήταν τα δεκάδες κοπάδια βουβαλιών που βοσκούσαν αμέριμνα στο παχύ χορτάρι ενώ κάποιες επαύλεις μαρτυρούσαν τον πλούτο των ιδιοκτητών τους. Όπως μας εξήγησε ο Ινδός οδηγός της λιμουζίνας οι γαιοκτήμονες αυτοί θεωρούνταν από τους πιο πλούσιους του Βορρά. «Φανταστείτε ότι τα βουβάλια τα έχουν κάνει εισαγωγή από το Μέξικο» μας είπε συμπληρώνοντας: «Γι αυτά τα ζωά έχουν πληρώσει μέχρι και ένα εκατομμύριο το κεφάλι». Εντυπωσιάστηκα. Αν και έχω γυρίσει όλο τον κόσμο πουθενά δεν είχα συναντήσει την μακρυκέρατη βουβάλα (έτσι αποκαλούσαν αυτή τη σπάνια ράτσα).
Η λιμουζίνα παρκάριζε στο (γεμάτο από μερσεντές) πάρκινγκ του παραθαλάσσιου ρεστοράν με το όνομα Μπαγκλαντές που βρισκόταν σε μια χερσόνησο καλυμένη από φοινικόδενδρα. Η περιοχή θύμιζε έντονα εξωτικό νησί εκπέμποντας ταυτόχρονα μια βαλκανική αύρα. Οι μυρωδιές της φυσης ήταν μαγευτικές. Εκλεισα τα μάτια και είδα μπροστά μου τα γήπεδα του γκόλφ, τις μαρίνες με τα πολυτελή γιοτ, τα σαλέ με τις πισίνες και τους πολυτελείς ουρανοξύστες...


Είχα ήδη κλείσει τη συμφωνία με τους επιχειρηματίες (μου συστήθηκαν σαν Αιγυπτιώτες) όταν χτύπησε το κινητό. Ήταν ο Zagorιανόγλου. «Που είσαι; Με έστησες! Θέλω να πάω για λαγάνα και ταραμοσαλάτα…» φώναζε στο τηλέφωνο (ήθελε πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο). Όταν του είπα ότι ήμουν στο Καλοχώρι για τη μπίζνα με τα οικόπεδα έπεσε από τα σύννεφα: «Μα αυτή είναι βιομηχανική περιοχή και από όσο ξέρω έχει αγοραστεί όλη από τσιγγάνους, Αλβανούς και άλλες εθνότητες των Βαλκανίων με τις οποίες δεν θέλω να έχω σχέση» (πάντα ρατσιστής).
Πίστευα ότι ποτέ δεν ήξερε από μπίζνες. Δεν μπορούσε να δεί την ανάπτυξη. Δεν μπορούσε να δει ότι πίσω από τα άθλια και παρατημένα εργοστάσια, τα ρέματα με τα βοθρολύματα και τους τόνους των μπάζων βρισκόταν το μέλλον του Βορρά. Δεν μπορούσε να δει ότι οι μπαζωμένες εκτάσεις και η επέκταση της παραλίας θα καλύπτονταν από γκαζόν για τα γκολφογήπεδα και ότι στις παράγκες – ταβέρνες θα δημιουργούσαν οι μεγαλύτεροι σεφ της υφηλίου.
Εκλεισα το τηλέφωνο, πέταξα χαρταετό (μαζί με τις υπόλοιπες φυλές) και πήρα το δρόμο της επιστροφής. Στο ύψος του Πλαταμώνα θυμήθηκα τον Dirladaντίδη και τις επενδύσεις του (είχε αγοράσει όλη την εκταση από τον Ολυμπο εως την παραλία). Αυτός μάλιστα, ήξερε να επενδύει…


Y.Γ. Οι κοπέλες της φωτογραφίας φρουρούσαν τις μακρυκέρατες βουβάλες γιατί όπως μας ενημέρωσαν τα κρούσματα ζωοκλοπών είχαν αυξηθεί ανησυχητικά. Οι ντόπιοι γαιοκτημονες τις είχαν προσλάβει για να φυλάνε τα κοπάδια τους.

ΑΝΟΣΙΑ



Mα δεν θέλω ΓΙΑΤΡΕ μου καμμιά νοσοκόμα (είσαι σίγουρος;), ΘΕΛΩ βρώμικα φιλιά να μου ζεστάνουν το σώμα...

Η ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΗ


Quiz:

Ποιά (κατσικοπόδαρη)
φοράει αυτή τη μπότα;

Ξυπνήστε ρε!

To blog αυτό πρέπει να ξυπνήσει και θα ΞΥΠΝΗΣΕΙ!
Μόνο ο Εξορκιστής άντεξε τον ζόφο των ημερών και αντιστάθηκε!
Τιμή και δόξα στον τελευταίο των ΕΞΟΡΚΙΣΤΩΝ!
Ο Δραγωνας κάτι προσπάθησε αλλά τον κατάπιε η οικονομική κρίση.
Θα επανέλθω...

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Αποχαιρετισμός στον Μαυρίκιο ( προσπάθεια συγγραφής της τρίτης πράξης)

(Η αυλαία ανόίγει και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακατάστατο δωμάτιο γεμάτο βιβλία , φωτογραφίες με γυμνές γυναίκες στους τοίχους και στη μέση ένα ξύλινο ξεχαρβαλoμένο γραφείο.

Μπροστα στο γραφείο κάθεται ένας μακρυμάλης μουσατος νεαρός μπροστά σε μια αφίσα του Τσε - και οι δύο καπνίζουν μακρυα Churchill και φοράνε τα ίδια στρατιωτικά αμπέχονα .

Καθώς τα φώτα δυναμώνουν σιγα- σιγα διακρίνουμε καποιες λεπτομέρειες που ολοκληρώνουν την εικόνα

Πάνω στο τραπέζι βλέπουμε βιβλία χαρτιά μία λάμπα γραφίου και ένα σαρανταπεντάρι περίστροφο , ενώ καταλαβαίνουμε σιγα - σιγά ότι έχουμε γυρίσει πάλι στο παρελθόν και για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε πάλι στο 2009.

Ακούγεται στη διαπασών Jimmy Hendrix ( cross town Traffic) ενώ από τα ανοικτά παράθυρα μπαίνει πράγματι στο δωμάτιο ο θόρυβος της μεγαλούπολης.

Χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει στο δωμάτιο λαχανιασμένη μια νεαρή όμορφη κοπέλλα που την αναγνωρίζουμε αμέσως.....)

Jasmine : ( με ξενική προφορά ) : Που είσαι , γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα μου ....ανησύχησα....Σήμερα το βράδυ είχαμε πάλι επεισόδια . . έλα ετοιμάσου .....σε περιμένουμε . Έχει κατέβει και η Λίλα και σε ζητάει.

Exorcista :( πίνει μια γουλιά από τον espresso που μόλις έψησε και ανάβει πάλι το πούρο του) Δεν έχω όρεξη σήμερα ...έχω να γράψω και εκείνο το γ… μανιφέστο..

Jasmine : φοβάμαι ότι δεν έχουμε πια καιρό.. Η αστική τάξη γύρω μας καταρρέει καθημερινά. Θα σε συμβούλευα να βγεις λίγο από το σπίτι για να το διαπιστώσεις και μόνος σου..

Exorcista : Μα κάτσε κάποιες φασαρίες στα Εξάρχεια....

Jasmine : Μα δεν ακούς ραδιόφωνο ;

Exorcista : Όχι χάλασε …. ...

Jasmine : Μετά την διακήρυξη της Νίκαιας ακολούθησαν και άλλοι Δήμοι του Πειραιά , έγιναν πάλι οι γνωστές δηλώσεις από εκείνο τον looser κοντοχοντρο εισαγγελέα που κάνει τον υπουργό και η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο ....ο Πειραιάς καίγεται ....

Exorcista : …αν είναι έτσι όπως έλεγε και ένας φίλος περάσαμε από την πραγματικότητα του ονείρου στο όνειρο της πραγματικότητας...

Jasmine : …έλα λοιπόν μας περιμένουν ...


( βρισκόμαστε ακόμα στην συνέχεια της τρίτης πράξης όμως μεταφερόμαστε πλέον σε ένα άλλο πιο μεγάλο δωμάτιο όπου βρίσκονται συγκεντρωμένοι νέοι άνθρωπο γύρω από την νεαρή φοιτήτρια Lilla de Barbeira - Fernandez )

Η αυλαία πέφτει και ποίος ξέρει πως θα μας βρεί όταν ανέβει ....