Κεφάλαιο 15 - ή αλλιώς ιστορίες απο τον Δήμο Χιμάρας

Μόνος τώρα στο αεροπλάνο της AIR FRANCE , στην βραδυνή πτήση για Τίρανα , ο Εξορκιστής προσπαθούσε να προετοιμαστεί για την επικείμενη συνάντησή του με εκπρόσωπο της Ελληνικής Ομογένειας στην Βόρεια Ηπειρο.

Το θέμα της συζήτησης αφορούσε στην επικείμενη προσφυγή της μειονότητας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.

Την συνάντηση είχε συντονίσει μια παλιά φίλη του Εξορκιστή απο την Βόρεια Ηπειρο .

Αυτή ήταν που τον είχε περιθάλψει κάποτε ευσπλαχνικά , τον καιρό που εκείνος είχε πρωτομπλέξει με την Καλίγραμμη , όταν κυνηγημένος απο ενα pitt bull τοπικου παράγοντα της ρωσικής μαφίας , έσπευσε τραυματισμένος να ζητήσει βοήθεια στο παλαιοημερολογήτικο μοναστήρι που η τελευταία μόναζε απο τα δεκαέξη της.

Απο τότε κρατήσαν επαφή και ανταλλασαν μυνήματα πολλες φορές τον μήνα.

Φτάνοντας την είδε να τον περιμένει κάτωχρη και τρομερά νευρική στην αίθουσα αφίξεων . Ελα του είπε , πάμε να φύγουμε γρήγορα - μας την έχουν στήσει!

Διέφυγαν στον Αγιο Βασίλειο , ένα παραλιακό χωριουδάκι έξω απο την Χιμάρα.

Εκείνο τό βράδυ συζήτησαν για πρώτη φορά μετά απο πολλά χρόνια . Του είπε για το νόθο παιδί της , τον Ελβις, ένοχο καρπό του ερωτά της για έναν Κοσσοβαρο εθελοντή του Αλβανικό Απελευθερωτικού Στρατού , για την δυσκολίες που αντυμετωπιζει μια ανύπαντρη μητέρα στην Αλβανία , για τα όνειρά της για μια Πανβαλκανική Ομοσπονδια Λαών και Αυτοδιοικούμενων Κοινοτήτων.

Κατά τις δύο το πρωί κάποιος χτύπησε την πόρτα συνθηματικά .Στο φώς του φεγγαριού φάνηκε ένας κοντός καραφλός άντρας με τραγιάσκα που τους έκανε νόημα να βιαστούν.

Κατέβηκαν γρήγορα στην παραλία όπου τους περίμενε ένα μεγάλο καίκι.Φευγουμε για Κέρκυρα τους είπε ο Καπετάνιος χαμογελαστός ...