Μαυρίκιος 49 – Τελος

http://www.youtube.com/watch?v=cWnmCu3U09w&feature=related


Πίσω από τα φοινικόδεντρα ο ήλιος ανέτελλε μέσα από την θάλασσα ..




Τ Ε Λ Ο Σ




(που πάντα έρχεται όπου θέλει εκείνο)

Μαυρίκιος 48 – Masks , Van Der Graaf Generator (γιά τον Σπύρο)

(Αν ήξερες ότι σε δύο μέρες θα πέθαινες , τι θα επέλεγες να κάνεις το διάστημα που θα παρέμενες ζωντανός – και τι σημασία θα είχαν αυτές σου οι επιλογές .
Και αν οι τελευταίες σου επιλογές θα είχαν πράγματι κάποια σημασία για κάποιον , τότε ερωτάται για ποιόν θα είχαν κάποια σημασία ;

Μουσική επένδυση - http://www.youtube.com/watch?v=vAFVSgNNslo&feature=related)


**********************************************************************************


Β ρ ι σ κ ό μ α σ τ ε πάλι στο Μαυρίκιο πολλά χρόνια μετά , όπου παίζεται η τελευταία πράξη του μικρού μας δράματος .

Και όπως έχουμε κάπου ξαναπεί , μπροστά μας έχουμε μια παρέα που που κάποιος έχει κλητεύσει να βρίσκεται εδώ την ίδια μέρα την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος , που περιμένει με αγωνία τις εξελίξεις της βραδιάς ..

Ποιοι ήταν όμως οι «ζωντανοί του διπλανού δωματίου » που έσπευσαν στην προκαθορισμένη συνάντηση με τη μοίρα , στον Μαυρίκιο – είπαμε οι νεκροί δεν ξέρουν ποτέ ποιοι θα είναι οι ένοικοι του δωματίου των ζωντανών - όταν έρθει εκείνη η μέρα - και εγώ είμαι ήδη νεκρός , remember ? (άρα δεν μπορώ να ξέρω ..).

Πιθανολογώ όμως ότι μάλλον δεν θα ήταν η Margot - καθώς μας είχε αφήσει πια χρόνους , η Καλλίγραμμη είχε ήδη επιστρέψει στην πατρίδα της και ζούσε στο πατρικό της στα Βορειοδυτικά της Ουκρανίας , η Maria Dolores ζούσε στα βουνά της Νικαράγουα με τον μέθυσο ιθαγενή σύζυγο της , η θεούσα Βορειοηπειρώτισσα ζούσε πια ευτυχισμένη στην Χιμάρα , ο Dragon είχε από καρό επιστρέψει στον χώρο των αλυτρωτικών κινημάτων της Βαλκανικής Χερσονήσου , ο Μηνούσος , οι ιστορίες και οι θρύλοι του Εξορκιστή … -κανείς δεν έμαθε ποτέ .

Δεν ήταν εκεί ούτε η αγαπημένη του Nadine , που εκτελέσθηκε εν ψυχρώ από την Περσική Θρησκευτική Αστυνομία κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων που ακολούθησαν τις εκλογές της βίας και νοθείας , στην Τεχεράνη το 2009 .

O σκηνοθέτης Γιάννης Γεωργίου είχε χαθεί σε σαφάρι στην Αφρική , ενώ ο Chris Πέτρου ζούσε πια στο Amsterdam παντρεμένος με ένα βουλιμικό τραβεστί , ένα ζωντανό μύθο του λιμανιού – την Λόλα.

Και ούτε οι παλιοί φίλοι - είχαν πια πεθάνει μόνοι και πικραμένοι - μήπως τους προδώσαμε ;

Και ποιος να ήταν λοιπόν εκεί - γιατί πηγαίνοντας πιο κοντά στην παρέα, θα διαπιστώναμε ότι οι πλαστικές καρέκλες ήταν πια άδειες ή μάλλον κατειλημμένες από Ιάπωνες τουρίστες …

Μαυρίκιος 47 – Τέλος όλων ή αναζητώντας τον ρυθμό της παγκόσμιας συνείδησης

Μουσική Υπόκρουση : http://www.youtube.com/watch?v=Tna0Mmu1XlI

Στις εισαγωγικές παρατηρήσεις του βιβλίου του « Ψυχοπαγίδα» ο αγαπημένος φίλος - γνωστός γλύπτης και Καθηγητής της Ιατρικής Παναγιώτης Παπαναγιώτου αναφέρει χαρακτηριστικά :

«Το όργανα που διαθέτουμε για να προσεγγίζουμε το γύρω μας διαρκές γίγνεσθαι έχουν μια μυθική βιολογική τελειότητα - αλλά φευ - και μια απέραντη τεχνολογική ανεπάρκεια.

Αν δηλαδή χρησιμοποιήσουμε κριτήρια τεχνολογικά , πρέπει να θέσουμε εκτός μάχης την ικανότητα ορθής παρατήρησης ( Σημ. ..και κρίσης ) του ανθρώπου ..

Δεν ενδιαφέρει λοιπόν το γεγονός , η εικόνα , η κίνηση ..( Σημ. έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει το ένα και μοναδικό , το αληθές !)

Ενδιαφέρει ο τρόπος επεξεργασίας , η οπτική γωνία , οι μηχανισμοί μετατροπής που διαθέτει ο παρατηρητής και τα επιμέρους μέσα αποκρυπτογράφησης και στη συνέχεια : «…φαίνεται λοιπόν ότι οτιδήποτε και να επεξεργαστεί κανείς , ανάλογα με το μυθοπλαστικά μέσα που διαθέτει είναι δυνατόν να διαμορφώσει μια εξιστόρηση γεγονότων που εγγίζει τα όρια του χάους ..» (Σημ. : the sky is the limit)

********************************************************************************

Ν ο μ ί ζ ω όμως πως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στον Μαυρίκιο , εκείνη την αποφράδα μέρα - πολλά χρόνια μετά , στην παρέα των παλιών συναγωνιστών και ήδη κοινών παραληπτών του μυστηριώδους μηνύματος του Εξορκιστή - και βεβαία και της Margot και του (be careful with that axe) Eugene - και να ζήσουμε μαζί τους την συνάντηση εκείνη , στίς παρυφές του χάους .

Γιατί πράγματι , αυτό θα ήταν και το τελευταίο που θα έβλεπαν ή θα άκουγαν ποτέ από τον Εξορκιστή , ή μάλλον αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα μάθαινε ποτέ για αυτόν η Margot - τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή ..

Θα θυμάστε τώρα ότι κάποια στιγμή η παρέα άκουσε πυροβολισμούς από τον δρόμο που περνούσε μπροστά από το ξενοδοχείο .

Ότι ο Εξορκιστής είχε μόλις πριν ειδοποιηθεί από την Υποδοχή , για μια παλιά φίλη από το Πανεπιστημίου του Μαυρικίου , την Docile , πού τον περίμενε έξω ..

Ότι έμαθαν αργότερα για δύο μυστηριώδεις σκιές που κυκλοφορούσαν εκείνη τη νύχτα

Όταν ακούστηκαν οι πυροβολισμοί , η Margot ήξερε και ευχήθηκε με όλη της την ψυχή να συναντήσει τον Εξορκιστή κάποια μέρα στον Παράδεισο.

( και ήταν βέβαιο ότι πλάσματα σαν την Μargot - πλάσματα πράγματι απόκοσμα - θα περίμεναν φιλότιμα τον καλό τους στον Παράδεισο ..)

Όμως η αντίστροφη μέτρηση είχε ήδη αρχίσει – τρείς πράξεις μέχρι την μεγάλη αποκάλυψη βλέπεις - ( εξ ου άλλωστε και η μουσική υπόκρουση .. )

Είναι λυπηρό να σκεφτείς τι σχεδίαζαν κάποτε οι φίλοι μας στον Μαυρίκιο , και τι θα γινόταν τελικά στην ζωή τους.

Μαυρίκιος 46 - και μετά τον Μαυρίκιο τι ;

(Και ενώ ο μακαρίτης ετοιμάζεται να αποκαλύψει το Μέγα μυστικό στην (ήδη) νεκρή Margot μού έρχονται στο νου οι προβληματισμοί ενός καλού φίλου , γιατί πράγματι δεν είναι μόνο που οι νεκροί μας βρίσκονται στο διπλανό μας δωμάτιο , ενώ εμείς δεν το ξέρουμε , είναι ότι και οι ίδιοι (οι νεκροί δηλ. ) με την σειρά τους δεν γνωρίζουν ποιοι είναι οι ένοικοι του διπλανού δωματίου , των ζωντανών ,με τραγικές καμιά φορά – για όλους μας – συνεπείς..

..καθώς όμως φαίνεται όλοι κατά κάποιο τρόπο συνυπάρχουμε : πρόσωπα και μυρωδιές που δεν υπάρχουν ποια , φίλοι και εχθροί έρωτες εφήμεροι και παλιοί , ειδύλλια που πια υπάρχουν μόνο στις σκέψεις μας , όλα μα όλα μας δείχνουν το δρόμο για το Μέγα μυστικό

Ο Εξορκιστής προκαλούσε συνέχεια αυτή την αδιαπραγμάτευτη τάξη των πραγμάτων σκηνοθετώντας αυτό πού εκείνος ονόμαζε συναντήσεις με την ζωή.

Και αν υπήρχε όντως μια αδιαπραγμάτευτη τάξη πραγμάτων τότε αυτή σίγουρα δεν θα κινδύνευε από μια συνάντηση δυο ανθρώπων στο lobby του Grand Bretagne ..

Δεν θα σας μιλήσω άλλο τώρα για το Μέγα Mυστικό - ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Άλλωστε εγώ πρέπει σιγά - σιγά να φεύγω : έχουμε ακόμα 4 πράξεις)


Τ η ν ί δ ι α ώ ρ α κάπου στα ανοιχτά της Κέρκυρας, επάνω στο teak ενός Beneteau 45 ,η Καλλίγραμμη θεωρούσε σκόπιμο να σκανδαλίζει με το string της τον τύπο από το Μεγάλη Βρετανία πού γνωρίσαμε στην Αθήνα .

Μόλις είχε μάθει ότι ο Jean Jack είχε δολοφονηθεί επί καθέδρας κατά την διάρκεια μιας διάλεξης ιστορίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου , ενώ υποχρέωνε τους φοιτητές του να ακούν το Great Gates of Kiev των Emerson Lake and Palmer ..

Η Καλλίγραμμη θα πλήρωνε με τον τρόπο πού μόνο οι Κοζάκοι ξέρουν : αίμα με αίμα αλλα και πολύ πόνο - χρειαζόταν όμως ακόμα τον Σύνδεσμο για να την βοηθήσει να κινήσει τα νήματα της οργάνωσης φάντασμα..

Η σεμνή Βορειοηπειρώτισσα από την άλλη , είχε μόλις αποβιβαστεί σπεύδοντας όλο απόγνωση με το tender του σκάφους στην Χιμάρα , όπου ο αγαπημένος της μετανιωμένος είχε αυτομολήσει αφήνονας για πάντα πίσω του το Αλβανικό Απελευθερωτικό Στρατό και τους ροκάδες Αλβανους με τα Kalashnikov και την περίμενε να στησουν την οικογένεια τους στο ειδυλλιακό παραθαλάσιο χωριοκι.

Λίγο πιο βόρεια πάλι ο Μηνούσος συνομιλούσε με τον Σύνδεσμο Βορείου Ευρώπης σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο του Βελιγραδίου - πίσω από την Knez – «φαίνεται φίλε ,του είπε , εξαφανιζόμαστε a.s.a.p.»

Στο Παρίσι τώρα , οι Μουσουλμάνοι απαγωγείς που επιρρεπείς όπως ήταν στις καινούργιες δοξασίες έσπευσαν να ενταχθούν στο κίνημα του Εξορκιστή

Και τέλος στo Trinidad ,στην Καραϊβική ο Υπεύθυνος Αχτίδας των κρατών μελών του OAS ετοίμαζε την διαφυγή του στα βουνά της Costa Rica

Μια γενικευμένη εικόνα διάλυσης και διάχυτης απογοήτευσης είχε καταλάβει τους συντρόφους αγωνιστές ανά την υφήλιο - όμως οι οδηγίες ήταν σαφείς και κάθε συζήτηση ήταν περιττή…

( A ναι ..και ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει μετα τον Μαυρίκιο - ομως μη βιάζεστε γιατι ειναι σε κάτι τέτοιες μαγικές στιγμές που κατι τελειώνει και κάτι πάει να αρχίσει που όλα είναι δυνατα ! )

...ακουγεται το "The Shadow Of Your Smile" απο τον Gerry Mulligan (1965)

http://www.youtube.com/watch?v=uQSBPfeCqWI