Μαυρίκιος 22

(Ειχαμε ήδη αναφερθεί στην λεπτή γραμμή που χωρίζει το ονειρο απο την πραγματικότητα και ειχαμε εξηγήσει ότι σε αυτή ακριβώς την λεπτή γραμμή όπου σχεδον όλα είναι πιθανά διαδραματίζεται και το θεατρικό μας έργο.

Ετσι η Καλλιγραμμη των παραμυθιών έιναι η Milena της πραγματικότητας , για κάποιους είναι το ίδιο ή όπως έλεγε ένας παλιός φίλος :απο την πραγματικότητα του ονειρου στο όνειρο της πραγματικότητας.. )


...Η βραδυνή πτήση για τον Μαυρίκιο - μέσω Παρισίων διαρκεί πάνω από 12 ώρες και μετά από μια ορισμένη ώρα οι περισσότεροι επιβάτες κοιμούνται…

Εκείνη την ημέρα η διακεκριμένη θέση ήταν σχεδόν άδεια. Η Milena φορούσε ένα κόκκινο κοντό φόρεμα GF Ferre και ένα ζευγάρι υπέροχες μαύρες γόβες Prada.

Σε μια αποστροφή της κουβέντας για τον μικρούλι Jean Jacques , που τελικά είχε δειλιάσει να πηδήξει και την γλύτωσε - δεν θα την γλύτωνε όμως αργότερα , όταν θα τον καθάριζαν δύο πράκτορες της KGB επί της έδρας του Πανεπιστήμιο που δίδασκε Ιστορία του Δικαίου ...,η Milena ζαλισμένη από την σαμπάνια και ενθουσιασμένη από την προοπτική των διακοπών στις παραθαλάσσιες βίλλες του Paradis Hotel , στο Trou aux Biches , τον πλησίασε και του χάιδεψε τα μαλλιά - όμως δεν υπολόγισε καλά το βαθύ χαρακτηριστικό ντεκολτέ του Ferre …

Ο Εξορκιστής έβαλε βαθιά το χέρι του κάτω από την φούστα της και την έφερε από επάνω του - έβλεπε στο GPS του αεροπλάνου ότι περνούσαν επάνω από την Αιθιοπία …

Έφτασαν στο μικρό αεροδρόμιο του νησιού κατά τις 7 το πρωί. Τους παρέλαβε ο οδηγός του ξενοδοχείου και μετά από μία περίπου ώρα έφτασαν στο Paradis Hotel . Μόλις τακτοποιήθηκαν στην βίλλα παρήγγειλαν πρωινό και μπήκαν στο ντους .Για την μουσική φρόντιζε το lap -top του Εξορκιστή , που μέχρι εκείνη τι στιγμή δεν φανταζόταν τι ακριβώς μπορεί να κάνει κανείς με την κατάλληλη παρέα μέσα σε ένα ντούς.

Μετά το ντους γύρισαν στην τραπεζαρία της βιλίτσας που ήταν χτισμένη δίπλα σε μια κατάλευκη παραλία του Ινδικού Ωκεανού .

Μόλις έφαγαν βγήκαν στην βεράντα του σπιτιού .Μπροστά τους ο Ινδικός Ωκεανός στα πράσινα και εκείνη κρεμάστηκε σφιχτά επάνω του καί ανέπνευσε βαθειά στους ήχους του "talk to the wind" (Crimson King) …

Έλα , πάμε για μια βουτιά της πρότεινε. Δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη - η κατάλευκη παραλία ήταν ιδιωτική και απείχε μόλις 30 μέτρα από το σπίτι ...

Έτρεξαν όπως ήταν : φορούσαν και οι δύο τα μπουρνούζια τους και βούτηξαν γυμνοί στο ειδύλλιο. Μόλις βγήκαν ξάπλωσαν για λίγο μπρούμυτα στην άμμο .Η παραλία είχε αρχίσει πια να θερμαίνεται , καθώς η ημέρα προχωρούσε και ήθελαν και οι δύο να νιώσουν την ζεστή άμμο να μπαίνει στο υγρό δέρμα τους....

Ο Εξορκιστής έριξε μια φευγαλέα ματιά στις συγκλονιστικές καμπύλες της Milena που γυάλιζαν στον ήλιο , ήταν ξαπλωμένη δίπλα του και τον κοιταζε χαμογελαστή και μετά από λίγο βρέθηκε επάνω της , πίσω της , μπροστά της , δίπλα της και πάλι …

Γύρισαν σπίτι και κοιμήθηκαν πολλές ώρες. Όταν ξύπνησαν ήταν βράδυ και τους περίμεναν στο σαλόνι δύο υπέροχα διπλά espresso , μπισκότα ,αρκετά μπουκάλια μεταλλικό νερό και τρία cohiba robusto , όπως το είχαν θελήσει .

Η Milena προτίμησε να φορέσει ένα κοντό πράσινο βραδινό ARMANI που θύμιζε στον Εξορκιστή εκείνο το τραγούδι των Stones ( she’s a rainbow) .Oλα έδειχναν ότι η νύχτα θα έκρυβε ακόμα πολλά , όχι όμως και αυτό που συνέβη …

Μαυρίκιος 21

-Τι ξέρει Καλλίγραμμη ;

-Να... είναι κάτι τρομερό και απάνθρωπο που δεν έχω αποκαλύψει παρά μόνο σε αυτή και μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να τα τινάξει όλα στον αέρα..

-Σε αυτή ….. γιατί δεν μου είπες τίποτα γλυκεία μου …

-Θεέ μου είμαι καταδικασμένη να είμαι μια ζωή στην σκιά της - δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό..

Τι να κρύβεται άραγε στο μυαλό μιας τόσο όμορφης γυναίκας σκεφτόταν τώρα ο εξορκιστής; Κοιτάζοντας τώρα το μελαγχολικό χαμόγελο της νέας θυμήθηκε ένα jazz κομμάτι που είχε χορέψει κάποτε με μια πόρνη στο Port of Spain , στο Trinidad , το κομμάτι the shadow of your smile...

-Πάμε της είπε , ξέρω ένα όμορφο cafe πάνω στη θάλασσα ..

Ποιο να είναι όμως το φρικτό μυστικό της Καλλίγραμμης που την οδηγεί στον όλεθρο ;
Τι έμαθε άραγε η Hot που την βάραινε τόσο και που ήθελε να πάρει μαζί της στον τάφο ;
Ποιο είναι το τρομερό λάθος που έκανε και που την βάραινε τόσο χρόνια .Και γιατί φοβάται τόσο πολύ μην αποκαλυφθεί

-Όταν ήμουν μικρή , άρχισε να λέει η Καλλίγραμμη μόλις ήρθε ο καφές τους στο όμορφο καφέ με θέα μια τεράστια παραλία , παραθερίζαμε οικογενειακώς στην Κριμαία . Κάθε χρόνο συναντούμαστε μια μεγάλη παρεά παιδιών στο Dolphin Hotel στην οδό Eroshenko . Πηγαίναμε αρχικά με τις γιαγιάδες μας και αργότερα ερχόντουσαν εκεί και οι γονείς μας για να φύγουμε πια οικογενειακώς για τις παραθαλάσσιες κατοικίες μας στην Μαύρη Θάλασσα .

Είμαστε πάντα η ίδια παρέα παιδιών και περιμέναμε πως και πως τα καλοκαίρια για να ξανασυναντηθούμε. Μέσα στην παρέα μας υπήρχε και ένα μοναχικό παιδάκι , ο Jean Jacques που ερχόταν πάντα με τον παππού του αφού η γιαγιά του είχε πεθάνει ….

Ο Jean Jacques ήταν πολύ καλός μουσικός και τα βράδια μετά το δείπνο μαζευόμαστε όλοι γύρω από το πιάνο της τραπεζαρίας και εκείνος μας οδηγούσε σε κόσμους ονειρικούς παίζοντας αποσπάσματα για κιθάρα , φλάουτο ή πιάνο από μουσικές των Camel που ήταν το αγαπημένο του συγκρότημα .

Το άτυχο παιδί ήταν τρελά ερωτευμένο μαζί μου και ένα βράδυ μου εξομολογήθηκε τον έρωτά του. Εγώ αντί να τον αντιμετωπίσω με ευγένεια ή κατανόηση του είπα ειρωνικά ότι για να μου αποδείξει την αγάπη του θα έπρεπε να ανέβει στην ταράτσα του τετραώροφου ξενοδοχείου μας και να πηδήξει στις λευκές μαρμάρινες σκάλες της εισόδου κρατώντας μια φωτογραφία μου ….

Επιστροφή στον Μαυρίκιο 20

Το παράδοξο του Einstein: Αν κάποτε φτιάχναμε ένα διαστημόπλοιο που να μπορούσε να διανύσει το διάστημα σε ταχύτητες πολλά εκατομμύρια φορές μεγαλύτερες της ταχύτητας του φωτός και παράλληλα είχαμε στη διάθεση μας ένα τόσο προηγμένο τηλεσκόπιο που να μπορούσε να βλέπει μέχρι την γη από οποιαδήποτε απόσταση , τότε θα μπορούσαμε να βλέπαμε το φώς ( σημ. τα είδωλα) των Αρχαίων Ελλήνων - στο ταξίδι τους προς εμάς …

Συμπεραίνουμε έτσι ότι τα όρια της πραγματικότητας με αυτό που δεν γίνεται αλλά υπάρχει όμως , δεν είναι ποτέ ξεκάθαρα - την κατάσταση αυτή , όπου όλα είναι δυνατά , την ονομάζω αυθαίρετα twilight zone ....

Εν τω μεταξύ στο διαμέρισμα της Καλλίγραμμης χτυπούσε το τηλέφωνο ….

Στο εκνευριστικό άκουσμα του ήχου μια σύσπαση στο όμορφο ματωμένο πρόσωπο της καλλίγραμμης μαρτυρούσε μία αναπάντεχη εξέλιξη. Ο δολοφόνος ζαλισμένος από το αναπάντεχο θέαμα και από το έντονο άρωμα της καλλονής είχε αστοχήσει .Η μοιραία σφαίρα είχε περάσει ξυστά από το κεφάλι του θύματος γεμίζοντας ωστόσο το θύμα με άφθονο αίμα ..

Ζαλισμένη ακόμη απάντησε στο τηλέφωνο .

-Πότε φεύγεις ;
-Δεν ξέρω Leon δεν νιώθω τόσο καλά – είχα μόλις ένα ατύχημα…
-Μιλάς σοβαρά ; Μα τι έγινε ; Ξέρεις ο κόσμος έχει αρχίσει κιόλας να έρχεται – χθες έφτασε εδώ από την Χιμάρα εκείνη η ξινή φίλη σου που επέλεξες για κουμπάρα μας … και έχει εκείνο το χαρακτηριστικό χαμόγελο της απρόσμενης σεξουαλικής ικανοποίησης μονίμως χαραγμένο στο πρόσωπο της …..τι της έχει συμβεί πρόσφατα ;
- Έπεσα από τις σκάλες και μάλλον έπαθα διάσειση Leon … όμως ξέρεις…
-Λοιπόν δεν ακούω τίποτα – κάτσε στο κρεβάτι σήμερα και έρχεσαι σε καμία δύο μέρες - όταν δυναμώσεις …θα σε πάρω αργότερα από το σπίτι …

Η Καλλίγραμμη πήγε στο μπάνιο, έπλυνε την πληγή και έβαλε την ματωμένη ρόμπα δωματίου μέσα σε μπόλικο νερό .Μετά κάθισε ζαλισμένη στο κρεβάτι και ήπιε λίγο καφέ για να συνέλθει..αυτή τη φορά όμως δεν φορούσε και πολλά …ναι δυστυχώς πρέπει να παραδεχθώ ότι φορούσε μόνο ένα μαύρο εσώρουχο string …

Πάλι χτύπησε το τηλέφωνο - έχοντας την εντύπωση ότι κάτι είχε ξεχάσει να της πει ο Leon , σήκωσε το ακουστικό μηχανικά…

-Τι κάνεις ακόμα εκεί ακούστηκε από την άλλη άκρη της γραμμής μια βαθιά γυναικεία φωνή …
-Εσύ τι κάνεις εκεί - το σχέδιο έλεγε ότι πρέπει να γυρίσουμε όλοι Μαυρίκιο …
- Το σχέδιο μόλις άλλαξε μωρό …ανέβα επάνω μη σε πάρει ο διάβολος …

Τι στιγμή εκείνη η καλλονή ένιωσε μια ανδρική παρουσία δίπλα της και αμέσως σχεδόν μύρισε το χαρακτηριστικό άρωμα του Εξορκιστή που της άρπαξε το τηλέφωνο προτού αυτή προλάβει να αντιδράσει …

-Άκουσε κούκλα … το σχέδιο το αλλάζω μόνο εγώ και εγώ σου θυμίζω ότι την άλλη εβδομάδα θα πρέπει να είσαι στο Sands στον Μαυρίκιο !

Και προτού προλάβει να πει οτιδήποτε άλλο της έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα.
Η Καλλίγραμμη δάκρυσε από χαρά για την ανέλπιστη σωτηρία και ευτυχία που ξαναέβλεπε τον καλό της. Εκείνος πάλι συνεπαρμένος από το βαρύ αισθησιακό άρωμά της- και αυτός… - και το απίστευτο θέαμα , έπεσε με ευχαρίστηση στην θερμή αγκαλιά της και θυμήθηκε να συνέλθει μόλις το άλλο πρωί .

Βλέπεις , το sex μαζί της δεν σου άφηνε και πολλά περιθώρια να σκεφτείς χρόνο , όρια ή taboos ή για να δώσω ένα hint : ότι και αν φαντάζεστε - αυτό συνέβη..

Το άλλο πρωί του το ΄ σκασε : πρόσεχε τη αυτή μωρό , ξέρει ….

Επιστροφή στον Μαυρίκιο 19

Θεωρώ και εγώ - είμαι φανατικός οπαδός της επιστημολογίας του Karl Popper - ότι ο κόσμος των σκέψεων και της φαντασίας εντάσσεται και αυτός στον χώρο της πραγματικότητας ( worlds theory) και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που πολλές φορές δεν μπορείς να πεις που ακριβώς τελειώνει ο μύθος και που αρχίζει η πραγματικότητα.....


Ωραία ημέρα σήμερα ….. και είναι και Παρασκευή …, σκεφτόταν χαρούμενη η Καλλίγραμμη , καθώς τεντωνόταν στο κρεβάτι της , στο όμορφο παραλιακό προάστιο της Αθήνας - και όλα φαίνονταν να κυλούν σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Το μόνο που δεν κυλούσε σύμφωνα με το πρόγραμμα ήταν πάντως η ερωτική της ζωή...

Η καλλίγραμμη σηκώθηκε , πήγε στην κουζίνα , έφτιαξε καφέ και κοίταξε αφηρημένη τα αεροπορικά εισιτήρια επάνω στο τραπέζι…

Χτύπησε το τηλέφωνο ..

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποτέ τι θα φέρει η στιγμή… σκέφτηκε κατάχλωμη όταν άκουσε την φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής .

-Μάζεψε τα όλα ….φεύγουμε για Μαυρίκιο τις είπε .

-Είσαι τρελός ; Αύριο παντρεύομαι - έχω μπροστά μου τα εισιτήρια… και το περίεργο είναι ότι μετά φεύγουμε με τον για μήνα του μέλιτος στον Μαυρίκιο . Έχουμε κλείσει και εμείς στο Sands Resort …..

Ο Εξορκιστής θυμόταν ήδη την πρώτη φορά πού είχε αντικρύσει την Καλλίγραμμη στην παραλία του Sands στο πρωινό μπάνιο. Ήταν οι καμπύλες της που έκαναν το άσπρο string να φαίνεται τόσο μικρό , ή χρειαζόταν πράγματι ένα μεγαλύτερο νούμερο ;

- Δεν θα πάς πουθενά τις είπε στο τέλος - στέκομαι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού σου - σε κάλεσα από το κινητό μου – άνοιξε μου…

Έτρεξε ενθουσιασμένη να ανοίξει την πόρτα – φορούσε βέβαια μόνο μια κοντή κόκκινη ρόμπα δωματίου αλλά ο άνθρωπός της είχε ήδη δει πολύ περισσότερα

Ανοίγοντας πρόφτασε να δει μόνο την λάμψη του πιστολιού.

-Τι ωραία γυναίκα μονολογούσε ο δολοφόνος βγαίνοντας από την κομψή κατοικία – κρίμα!

Πίσω στο Βελιγράδι τώρα , μια άλλη όμορφη νέα ξυπνούσε από μια ανήσυχη νύχτα στο ξενοδοχείο της κοντά στην “Knez”. Το απόγευμα έφευγε για Παρίσι και από εκεί την άλλη μέρα το μεσημέρι για Μαυρίκιο ..Σε ένα παράδρομο της Place Concorde υπήρχε ένα αραβικό εστιατόριο φημισμένο για το κους - κους του στο βραδινό Παρίσι .

Εκεί δίπλα σε ένα τραπέζι με κουρασμενους μετανάστες , στον χαρακτηριστικά χλωμό φωτισμό του εστιατορίου για ξενύχτηδες , η Ωραία συνομιλούσε χαμηλόφωνα με τον Σύνδεσμο .

Σίγουρα όλοι θα θεωρούσαν ότι επρόκειτο για τις απαραίτητες διαβουλεύσεις , υπολογισμούς και προδοτικές παραχωρήσεις πριν μια νύχτα καυτού sex , όμως η Ωραία ήταν μια νέα γυναίκα που ήξερε να περιμένει τον ήρωα της , έστω και αν ο ήρωας της είχε άλλες προτεραιότητες…

-Μάζεψε όσους μπορείς και φύγετε του είπε χωρίς περιστροφές . ..