45. Αγάπη στα σκουπίδια : Ανάληψη

http://www.youtube.com/watch?v=bM65nV2FTUQ

(Quantum physicists had discovered a strange property in the subatomic world called ‘non – locality’. It suggested that quantum particles once in contact retain a connection even when separated so that the actions of one will always influence the other , no matter how far they get separated...

Αν κάποτε ταξιδεύαμε προς τ’ αστέρια ταχύτητα ασύλληπτα πολλές φορές μεγαλύτερη του φωτός , τότε είναι θα ήταν θεωρητικά δυνατόν , φτανοντας σε μια συγγεκριμενη απόσταση απο τον πλανητη μας ,να προλάβουμε τα είδωλα μας όταν καταφθάνουν από την κατεύθυνση της Γής .

Αυτο ειναι το παράδοξο του Einstein , τόσο επίκαιρο όσο ποτέ - αφού επαληθεύτηκε από το πείραμα του Cern , ότι υπάρχουν ταχύτητες κατά πολύ μεγαλύτερες εκεινης του φωτός. Και αν εμείς συναντούσαμε τα σωματίδια μας να καταφθάνουν , τότε φανταστείτε τι θα συνέβαινε , αν από τη Γη κατέφθανε η σκηνή του θανάτου μας , δηλ. θα βλέπαμε ότι έχουμε πεθάνει, ενώ θα είμαστε ακόμα ζωντανές και τότε τι συνέπιες θα είχε αυτό που αναφέραμε παραπάνω ως non locality principle ...... ).

Και ενώ ο Σαμυ πάσχιζε να απο- σφάξει τον Γέρο, κάθιδρος και αηδιασμένος από τις ακαθαρσίες και τις αναθυμιάσεις των εντοσθιών του θύματος , που κόχλαζαν κάτω από τα μάτια του , ξαφνικά , μπροστά στα έκπληκτα μάτια του , η γυναίκα που ήταν πια σχεδόν γυμνή κάθισε φορώντας μόνο το κόκκινο μπούστο της πάνω στο γέρο και του ρούφηξε κυριολεκτικά όση ζωή του απέμενε !

Ο Γέρος από την μεριά του ένιωθε σιγά - σιγά να τον κοιτάζει κάποιος από ψηλά , κάπου πάνω από αυτό που αποκαλούν πολλοί ‘ το μονοπάτι του φεγγαριού’ .

Δίχως αμφιβολία ήταν εκεί κάποιος άλλος Γέρος σαν και αυτόν .'Η μάλλον κάποιος άλλος εαυτός του ,λίγο διαφορετικός όμως , σε μια άλλη χρονική στιγμή , και σε μια καλύτερη φάση της ζωής του , που τον έβλεπε τώρα από μακριά να πεθαίνει και του έγνεφε να μην ψαρώσει και να τον ακολουθήσει .

Και από πιο μακριά ακόμα , μέσα βαθιά από το διάστημα , έβλεπε ένα αστέρι να λαμπιρίζει και καταλάβαινε ότι το αστέρι ήταν τόσο μακριά , που θα μπορούσε να μείνει ακόμα για λίγο ζωντανός - τουλάχιστον μέχρι να φτάσει εκεί το ολόγραμμα του φονικού.

Άρα για κάποια δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου , αυτός μέσα στο πλέγμα ενέργειας που μας περιβάλλει συνυπήρχε σαν ζωντανός και νεκρός ταυτόχρονα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Και αν όλη η ενέργεια του σύμπαντος πηγαινοέρχεται σε ταχύτητες εκατομμυρίων φορών μεγαλύτερες αυτής του φωτός και όλη αυτή η ενέργεια συσσωρεύεται σε ένα μικρό χρόνο και χώρο, μια μεγάλη διαπλανητική έκρηξη δρομολογείται και ας ετοιμάζεται ο έρως να διακηρύξει την αιωνιότητα …

Ξάφνου στην παραλία έπεσε ένας κεραυνός και μια Πυραμίδα σαν εκείνη στην εσωτερική αυλή του Λούβρου έπεσε πάνω στο σκηνικό και πάγωσε το πάντα , ενώ μετά από λίγο ηρέμισαν όλα και ο Γέρος άρχισε να ανεβαίνει προς το φεγγάρι .

-Κοίτα στον ορίζοντα , κάτι φαίνεται να πλησιάζει , ήταν τα τελευταία λόγια του φονια, ενώ η συνοδός του ημίγυμνη και αποφασισμένη να του δοθεί οπωσδήποτε ,αδημονούσε….

Τ Ε Λ Ο Σ

44. Αγάπη στα σκουπίδια : Λίγο πριν - λίγο μετά …

Our current scientific story is more than 300 years old, a construction largely based on the discoveries of Isaac Newton, of a universe in which all matter is thought to move within three-dimensional space and time according to certain fixed laws. The Newtonian vision describes a reliable place inhabited by well behaved and easily identifiable matter....

Lynne McTaggart , The Field

http://www.youtube.com/watch?v=TQYaVb4px7U

(Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι εκεί έξω που πιστεύουν ακράδαντα ότι τα πάντα γύρω μας κινούνται βάσει αρχαιοθεν ισχυόντων κανόνων , που δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ και άνθρωποι που βλέπουν παντού κενά (κενά δικαίου θα έλεγε ο νομικός) και ψάχνουν για νέες δυνατότητες σε …πίθηκους, κβάντα, ενεργειακά πεδία και χρόνους που δεν ρέουν προς μια κατεύθυνση αλλά μπρος πίσω , πάνω ,κάτω ,μέσα , έξω ….)

Όρμησε έξω να σωθεί ποδοπατώντας το σεξυ ολόγραμμα . Κατηφορίζοντας σαν τρελός το κακοτράχαλο δρομάκι προς τη θάλασσα ,που έτσι όπως το φώτιζε το φως της σελήνης, είχε γίνει ένα με το μονοπάτι του φεγγαριού και εκείνος νόμιζε ότι περπατούσε επάνω σε χρυσή σκόνη με κατεύθυνση τα άστρα , σκεπτόταν έξαλλος τι είχε μόλις ζήσει σ’ εκείνο το δωμάτιο..

Δεν πρόσεξε έτσι ότι έξαφνα τα τριζόνια γύρω του σταμάτησαν να ..τρίζουν.

Καθώς πλησίαζε ένα μεγάλο θάμνο δίπλα στη φεγγαρόλουστη θάλασσα , όλα γύρω του σαν να σκοτείνιασαν , ενώ τον αέρα γέμισε πάλι εκείνο το Vulgari που παρά λίγο να τον ρίξει κάτω .

Ήταν μια θερινή μεσογειακή νύχτα που δεν σε προϊδεάζει για τίποτα κακό – αντίθετα σε εξιτάρει ..

Σε μια στροφή του μονοπατιού τον περίμενε πάλι η μοιραία γυναικα. Φορούσε μια μάξι μαύρη φούστα, μάλλον ιταλικής ραφής και από πάνω κατάσαρκα ένα κατακόκκινο μπούστο

Τα θυμόταν καλά εκείνα τα ρούχα . Τα φορούσε ένα βράδυ σε μια δεξίωση του πρέσβη του Καζακστάν που την συνόδευε . Θυμόταν ότι η φούστα ξεκινούσε από πολύ χαμηλά, πολύ κάτω από την μέση και κάποια στιγμή που τον προσπέρασε για να τσιμπήσει μια λιχουδιά από το μπουφέ , μπόρεσε να θαυμάσει τα λακκάκια πάνω από τους γοφούς της - η άτιμη ήξερε πόσο μετρούσε και το χαιρόταν πολύ εκείνο το βράδυ ..

Εξαφνα τον καλεσε ντροπαλά , προσκαλώντας τον να καθίσει δίπλα της.

Πλησιάζοντας δεν πρόσεξε τον Λατίνο συνοδό της που του έχωσε ένα λεπίδι στην πλάτη

- Μη Σάμυ του φώναξε εκείνη …

-Πέθανε σκυλί , αντέτεινε εκείνος …

43. Αγάπη στα σκουπίδια : καλωσόρισες εκατοσιοστέ πίθηκε !!

http://www.youtube.com/watch?v=oJ2moHp2qcI&feature=related

… when only a limited number of people know of a new way, it may remain the conscious property of these people. …but.... there is a point at which ,if only one more person tunes-in to a new awareness, a field is strengthened so that this awareness is picked up by almost everyone......

Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )

Έχετε αλήθεια αναρωτηθεί πού πάει κάθε σκέψη κάθε ενέργεια μας , όταν παύει να μας απασχολεί ; Xάνεται ή μήπως υπάρχει ακόμα κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως υφίσταται ακόμα κάπου στο σύμπαν; Και τι είναι αυτές οι παπαριες της κβαντομηχανικής ;

Η μουσική αλλάζει ,η ατμόσφαιρα βαραίνει - ηλεκτρίζεται και τσιμπάει , η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα το escort της προηγούμενης σκηνής - μια πανέμορφη μαυρομάλλα με μαύρα σκιστά μάτια και ξανθιά μυρωδιά , που και πάλι , δεν ήταν το σύνολο των κυττάρων μιας συγκεκριμένης μελαχρινής γυναίκας , πόσο μάλλον που στην φωσφορίζουσα οπτασία ο γέρος διέκρινε πολλές γυναίκες που είχε γνωρίσει - διέκρινε τα όμορφα μάτια της Αλεξάνδρας ,της Ελένης ,της Γεωργίας , της Χριστίνας, ,της Πηνελόπης , της Βιβής , της Παστάκι , της Καλλίγραμμης (σαν πολλές βγαίνουν τελικά….) κ.ο.κ. , ενώ τον αέρα γέμισε πάλι εκείνο το Βulgari , που παρά λίγο να τον ρίξει κάτω . Πάντως το σώμα , το αριστοκρατικό παράστημα και το επιτιμητικό ύφος ήταν της Καλλίγραμμης - το αναγνώριζε ακόμα …

Τέλος πάντων , το πλάσμα που έβλεπε τώρα μπροστά του φορούσε ένα εφαρμοστό κόκκινο μεταξωτό βαθύ εξωπλατο φόρεμα με εξοργιστικά προκλητικό μπούστο και από πάνω ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν Versace.

Κριμένο πρόχειρα κάτω από το μπουφάν ξεκινούσε βαθειά μέσα από το μπούστο της ένας ιλιγγιώδης κατήφορος ,που με τις υπέροχες στροφές που έπαιρνε , σε προσκαλούσε να πηδήξεις μαζί του στα βράχια μιας φουρτουνιασμένης ακτής. Και όλα αυτά πάνω σε δυο υπέροχες μπλε - άσπρες γόβες με κόκκινα σιρίτια .

Η γυναίκα προχώρησε μπροστά με χάρη , ανασήκωσε λίγο την φούστα της – fuck - και έβγαλε από την καλτσοδέτα της ένα μικρό χρυσό μαχαίρι..

-Τι είδους διαδικασία είναι πάλι αυτή , είπε ο γέρος και από πού ξεπήδησαν όλες αυτές οι πραγματικότητες ; ( ο Γέρος είχε ακούσει για την Κβαντομηχανική)

- Αλήθεια είναι μόνο μια , άλλα πραγματικότητες πολλές είπε το μοντέλο - μόνο αυτό πρέπει να θυμάσαι αυτές τις στιγμες

Και αυτές οι πραγματικότητες είναι που ανατροφοδοτούν και καθορίζουν τα συναισθήματα και την ζωή μας - έτσι σε βρήκαμε πάντως ! Και ξέρεις και κάτι ; Στην τελική κανείς δεν νοιάζεται για όλα αυτά - και αν μέχρι τώρα τα έκανες όλα , επειδή κάποιος νοιαζόταν , τώρα θα πεθάνεις χωρίς να νοιάζεται κανείς .Και όπως έλεγε ένας καλός σου φίλος «αύριο θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα –όχι για όλους όμως …»

42. Αγάπη στα σκουπίδια : the Hundredth Monkey Phenomenon ( το φαινόμενο του εκατοστού πιθηκα)..

http://www.youtube.com/watch?v=BS3QOtbW4m0

Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, είχε παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο ανω των 30 έτων . Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.

Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Imo , βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα. Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από
διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.

Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.

Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.

Μετά συνέβη!

Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!

Προσέξτε. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα. Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν
να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! ( βλ. Lyall Watson - Lifetide )

Tι σήμαινε όμως αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.

Το μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται για να διαμορφωθεί το μορφογενετικό πεδίο σε μια σκεπτομορφή η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο, : η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.

Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφές ότι ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.

Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα.

Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.

Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν :

συνεχιζεται ...