Aγάπη στα Σκουπίδια 34 : με μειωμένη αντιληπτικότητα …

http://www.youtube.com/watch?v=SVGBorPtIUc

(Washington DC ., July 1, 2011United States Census Bureau ,The world population is currently estimated to be 6.94 billion ..

….όταν λοιπόν διαβάζω ότι «η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα » σκέπτομαι ότι σίγουρα πάντως η ζωή (μου ) δεν μπορεί να έχει κάποιο νόημα ( κάποια διακριτή εσωτερική λογική ) για τις υπόλοιπες 6.094.000.000.999 φιλενάδες μου …

Μου φαίνεται δηλαδή , ότι η ζωή της κάθε μίας μας έχει σαφώς κάποιο νόημα , μόνο που ο μονός που μπορεί να το αντιλήφθη είναι και αυτός που οφείλει να το κάνει - δηλ. ο φορέας της συγκεκριμένης ζωής .

Υπάρχει όμως και ένα πρόβλημα - στην περίπτωση που απλά δεν αντιλαμβανόμαστε το νόημα που το προγονικό μας DNA, τα άστρα ,οι θεοί , οι συγκυρίες , κλπ. έχει καθορίσει για εμάς , ως άτομο του συγκεκριμένου species ..

Βλέπεις, η αντίληψη μιας κατάστασης , είναι η λειτουργία κατανόησης της πληροφορίας που διαθέτει ο καθένας μας και η πλειοψηφία των ανθρώπων αναγνωρίζει ως εισερχόμενη πληροφορία ό, τι προσλαμβάνει από τις 5 αισθήσεις. Ότι βλέπει, ακούει, μυρίζει, γεύεται και πιάνει.

Όμως ,περίεργο πράγμα ,τελευταία αναρωτιέμαι τι χρώμα έχει ο θυμός, πόσο ζυγίζει η αγάπη, τι γεύση έχει η θλίψη, πώς πιάνεις την έμπνευση, τι ήχο έχει ο φόβος; )

Ωχ , πάλι αυτές οι φαντασιώσεις με τις ξέκωλες της χρυσής δεκαετίας του αμερικανικού πορνό , που πάντα συνέπαιρναν τον γέρο - θυμόταν τα χρόνια της μοναξιάς στο κελί του στο γερμανικό βλαχοχώρι , όταν ήταν βέβαιος ότι κοιτάζοντας τον ουρανό τα δειλινά , έβλεπε τις αεροσυνοδούς να φλερτάρουν με τους επιβάτες τις πρώτης θέσης , μέσα στα αεροπλάνα που περνούσαν από πάνω του - αυτά τα αεροπλάνα που σπέρνουν όνειρα χωρισμούς και υποσχέσεις – αχ γέρο…

Εντελώς ξαφνικά ,ο γέρος ένιωσε το στόμα του να ξεραίνεται ,ενώ εκείνος βυθίζονταν σε ένα βάραθρο χωρίς τέλος .Το αεροπλάνο βουτούσε βιαία προς τα κάτω μέσα σε ένα τεράστιο κενό αέρος, ενώ καλού – κάκου , κάποιοι επιβάτες άρχισαν να ουρλιάζουν πανικόβλητοι …

Καθώς ξυπνούσε από το όνειρο βρισκόταν στο κρεβάτι , δίπλα στην κοκκινομάλλα αεροσυνοδό , στο Havana Parque Central ( Διαβάζετε εσείς κορόιδα – τα έξοδα τα αναλαμβάνει ο εκδότης …).

Ο γέρος δεν φορούσε παρά μόνο ένα λαχουρένιο κόκκινο πουκάμισο ενώ εκείνη κόκκινο string χωρίς λαχούρια..

Η πόρτα χτύπησε διακριτικά και φάνηκε ένας έγχρωμος ασπροντυμένος σερβιτόρος με καφέδες, robustos,νερά και μπισκότα.

- Πρέπει να προσέχουμε γλυκέ μου , ο αρραβωνιαστικός μου είναι στο πλήρωμα και μένει στο ίδιο ξενοδοχείο του ψιθύρισε..

-Όχι πάλι - όχι πάλι φαντασιώσεις …και ο γέρος ξύπνησε με ένα έντονο αίσθημα αναγούλας επάνω στην αγκαλιά της παχύσαρκης μεσήλικας γυναίκας δίπλα του , που ο ιδρώτας της μύριζε σαν καφεΐνη – εξ ού και τo όραμα με τον espresso …

Το αίμα του πάγωσε όταν την είδε να τον κοιτάζει χαμογελαστή όταν ξύπνησε – σαν να τη βλέπω μέσα από τα μάτια του γέρου. Ήταν και λίγο αλλήθωρη ή μου φάνηκε ….

Και αν η ζωή είναι μια σειρά από αντιδράσεις στις καταστάσεις που ζούμε καθημερινά όπως δίδασκε ο Wieland στην Χαϊδελβέργη …όμως σε τι να αντιδράσω - στα στοιχειά της φύσης – και ο άνθρωπος προϊούσης της ηλεκτρονικής λαίλαπας δεν είναι συνήθως εκτεθιμένος ούτε σε αυτές.

-Η χοντρή διπλανή του γέρου ούρλιαξε δυνατά μέσα στο αυτί του – πέφτουμε γαμωτη μου

-Και ένας τύπος λίγο πιο πέρα : αδικία - έλεγε … πέρασα όλη μου τη ζωή προσπαθώντας να επικοινωνήσω στους φίλους μου εικόνες μέσα στις οποίες ζούσα – εις μάτην όμως, οι εικόνες ήταν ένα σύνολο πολύ προσωπικών και επιλογών και ήταν αδύνατον να περιγράφουν με λέξεις σε ένα τρίτο ..

Οι αεροσυνοδοί ούρλιαζαν και αυτές - και αν αυτή η κατάσταση κράταγε για πάντα και στιγμή με στιγμή γινόταν πιο τρομερή και επώδυνη .... αυτο ήταν πεθαίνω , πνίγομαι.

Και όμως δεν είδαν ποτέ κάποια λάμψη, δεν εμφανίστηκε ποτέ κάποιο σημάδι επάνω του ,δεν κατάλαβε ποτέ κάτι ιδιαίτερο …

33. Αγάπη στα Σκουπίδια : Walking Corpses* ..

http://www.youtube.com/watch?v=zuabq2-xQHE&feature=related

Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ , τότε όλες οι δυνάμεις του συμπαντος προσπαθούν να σου γαμησουν το κέρατο..

Dragon

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια… Κάποιοι συνάνθρωποι μας νομίζουν ότι πέθαναν και απλα στεκονται εκει διπλα μας αμετοχοι και αθανατοι - walking corpses ..

Και στην κατάσταση αυτή αποφεύγουν τις μυθοπλασίες και προσπαθούν να βρουν τι είναι αυτό που τους μένει αφαιρώντας τα συναισθήμτα και τις υπερκατασκευές γύρω τους.

Απομονώνουν εικόνες από συναισθήματα – δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς με τόσα αντικαταθλιπτικά δεν μενει τίποτα. Walking Corpse Syndrom..

Στα μεσοδιάστημα , ο γέρος βλεποντας μπρος τα που πηγαινε το πραγμα με τα ‘περιεργα και τα μυστήρια ‘ και τους ασθμαίνοντες ζητιάνους στη σειρά πίσω από την δημοσιογράφο , προφασίστηκε αδιαθεσία από τον καπνό και βγαίνοντας τρεκλίζοντας από το μπαρ μπήκε στο πρώτο ταξί για το αεροδρόμιο , αφήνοντας τους όλους σύξυλους και προδίδοντας την μοναδική γυναικά που τον αγάπησε ποτέ και κατευθύνθηκε προς το αεροδρόμιο – αγαπημένος του χώρος όπου από μικρός άνοιγε τις προς το παρελθόν και το μελλον και ανέβηκε στην πρώτη πτήση που έφευγε εκείνη τη στιγμή , αποφεύγοντας να καταλάβει για πού ο δρόμος .

Πηρε καφε , εστριψε τσιγαρο και κατεβασε τον καπνο βαθια μεσα του αδιαφοροντας για τις συνέπειες .Ευτυχώς δεν υπήρχε τριγύρω κάποιος ολλανδός τουρίστας για να του κάνει παρατήρηση και να του την σπάσει και έτσι σύντομα βρισκόταν μέσα σε ένα αεροπλάνο για άγνωστο για αυτόν και για μας προορισμό μετρώντας τα ανύπαρκτα συναισθήματα του για όλους , ενώ αναρωτιόταν πάλι πώς να είναι το αεροπορικό ταξίδι για τον άλλο κόσμο.

-Που πάω τώρα αναρωτιόταν πιέζοντας τις ωτοασπίδες του ακόμα πιο βαθειά μέσα στα αυτιά του και αποφεύγοντας να κοιτάξει γύρω του , που πάω ;

Η αεροσυνοδός , μια πανέμορφη κοκκινομάλλα του έφερε το ουίσκι που είχε ζητήσει πριν λίγο παριστάνοντας τον κωφάλαλο.

- Που πηγαίνουμε ; την ρώτησε με νοήματα αγγίζοντας της το χέρι

- Πρώτη φόρα πετάτε έτσι ; μην φοβάστε ο πιλότος είναι πολύ καλός;

- Όχι, όχι - είπε ο γέρος αφήνοντας κατά μέρος το προσχήματα - αλήθεια ρωτάω και μια και μιλάμε ναι πάντα φοβάμαι ότι και να κάνω , χρειάζομαι λίγο συντροφιά

- Λυπάμαι δεν μπορώ να σας βοηθήσω άλλo του απήντησε εκείνη κοφτά, ανασύροντας τον επαγγελματισμό της μέσα από τα παλιά της τα παπούτσια , που λίγο πριν είχε τόσο επιμελώς καταχωνιάσει .

(*) Cotard delusion (from Wikipedia, the free encyclopaedia)

The Cotard delusion or Cotard's syndrome or Walking Corpse Syndrome is a rare neuropsychiatric disorder in which people hold a delusional belief that they are dead (either figuratively or literally), do not exist, are putrefying, or have lost their blood or internal organs. In rare instances, it can include delusions of immortality. Neurologically, Cotard's delusion is thought to to result from a disconnect between the brain areas that recognize faces (fusiform face areas^[) and the areas that associate emotions with that recognition (the amygdala and other limbic structures). This disconnection creates a sense that the observed face is not the person's it purports to be, and therefore lacks the familiarity that should be associated with it. If it is a relative's face, it is experienced as an impostor's (Capgras); if the sufferer sees their own face they may feel no association between it and their sense of self, resulting in a sense that they do not exist.