Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

37. Endorphins



http://www.youtube.com/watch?v=rbIIwH9VsjM


Endorphins ("endogenous morphine") are endogenous opioid peptides that function as neurotransmitters. They are produced by the pituitary gland and the hypothalamus in vertebrates during exercise, excitement, pain, consumption of spicy food, love and orgasm, and they resemble the opiates in their abilities to produce analgesia and a feeling of well-being. (Wikipedia)


( Όταν προσπαθείς να γράψεις , είσαι μονός σου μπροστά στο Θεό και τον νιώθεις να σου βαραίνει τους ώμους , καθ’ ότι ξέρεις ότι αυτό που θα πεις πρέπει να έχει την ποιότητα της αιωνιότητας - και αυτό θα το κρίνεις μόνος σου , γιατί εκείνος ποτέ δεν θα σου απαντήσει ή θα σου φανερώσει της σκέψεις του .

Εκείνη την στιγμή όμως μιλά ο μικρός θεός μέσα σου και για αυτό καλύτερα να αφήνεις σκέψεις , ήχους και συναισθήματα να σε κατακλείσουν αδιαμαρτύρητα. Όμως καμία φορά …

..Όπως στην περίπτωση μας - τι αλλόκοτη ιστορία και τούτη ...Ξεκινά από ένα ατύχημα : σ’ ένα πολυτελές μεσογειακό εστιατόριο , δίπλα σε κοσμοπολίτικη πλαζ, ένας καλοστεκούμενος μποέμ , ένας λεβαντίνος μεσήλικας , μαχαιρώνει κατά λάθος ένα φλώρο , που είχε έρθει , από λάθος και αυτός , σε reunion παλαιών συμμαθητών .

Για τον ήρωα , που θα τον πούμε χάριν συντομίας « ο Γέρος », θα ξεκινήσει μια περιπέτεια , αφού συλλαμβάνεται , πέφτει θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος και καταλήγει στο κρεβάτι με δυο αλλοδαπές, κάπου στο Κολωνάκι , αφού πρώτα σοδομίσει μια μελαχρινή πολιτικό στις τουαλέτες κοσμικού μπαρ.

Από εκεί η κατρακύλα συνεχίζει και τον οδηγεί μακριά από του δικούς του, την γυναίκα του και την μικρή του κόρη , στο Αττικό Αργοσαρωνικό , στη Ύδρα , όπου γνωρίζει την μοιραία δημοσιογράφο που και αυτή κατά λάθος του παίρνει συνέντευξη , αφού τον παίρνει για άλλον , στα χιονοδρομικά των Αυστριακών Άλπεων, στην πράσινη γραμμή τη Κύπρου , κα τέλος στο Sidibu Said , έξω από την Καρχηδόνα, στην Τυνησία .

Και γύρω από όλα αυτά ,σαν αιμάτινη κλωστή πάνω σε άσπρο μεταξύ , σαν τον «δρόμο του μεταξιού» των τυχοδιωκτών θαλασσοπόρων και εξερευνητών , η ανάμνηση μιας μαυρομάλλας Ουκρανής αριστοκράτισσας .

Mια λεπτή γραμμή αίματος , πόθου και αμαρτίας , πλούτου και προδοσίας , που συνδέουν τόσες αγάπες , τόσο εύκολα προδομένες , αγάπες για τα σκουπίδια ..)



Τι είναι αυτή η περίεργη απόμακρη γυναικεία φωνή, αναρωτιόταν τώρα ο γέρος και τι είναι αυτός ο περίεργος ρυθμός μέσα μου , που δυναμώνει σιγά - σιγά και με στοιχειώνει - τι μου θυμίζει .. και πράγματι ένιωθε στο κεφάλι του μια βοή , που σαν να ερχόταν από τους πίσω δρόμους.

Ανατρέχοντας στην πρώτη φόρα που ένιωσε την ατομικότητα του , εκεί στο εφηβικό του κρεβάτι , εκεί στο παιδικό δωμάτιο, στην γκρι 48 όροφη πολυκατοικία της ψυχής του , εκεί που ίσως κείνται για πάντα οι αρχέγονες σκέψεις των τρυφερών και αμόλυντων καρδιών , ο γέρος την αναγνώρισε ….

Την είχε δει να περιφέρεται πριν λίγο καιρό στην περιοχή , άλλα δεν είχε δώσει τότε ιδιαίτερη σημασία , άλλα του είχε προκαλέσει εντύπωση ο τρόπος που τον κοίταζε με δυο απίστευτα μπλε- πράσινα μάτια κάτω από την πράσινη μεταξωτή , σίγουρα ινδικής προέλευσης bandana .

-Δεν με θυμάσαι ….

-Όχι δεν είμαι τόσο βέβαιος ..

- Είμαι η πρώτη σου αγάπη , η Άλεξ - η πρώτη σου προδοσία …η πρώτη που ξεγέλασες

- Κάτι άλλο είσαι …, άλλα γιατί επέλεξες να πάρεις αυτή τη μορφή ..

- Γιατί εγώ είμαι η τιμωρία που σου επιφυλάσσουν…

- Ποιοι;

- Γιατί μαζί μου θα ανατρέχεις συνεχεία στα πρώτα σου συναισθήματα , εκείνα τα ανοιξιάτικα βράδυ που έπεφτες στο κρεβάτι εξαντλημένος από τις βόλτες και τα φιλιά , ζαλισμένος από τις μυρωδιές της άνοιξης - και τις δίκες μου , και ένιωθες τη βεβαιότητα ότι έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα ….

- Άκουσα τις τελευταίες μέρες ότι ένας δορυφόρος βάρους 6 τόνων, που ξέφυγε από την τροχιά του βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με την Γή και κινδυνεύει να μας πέσει στο κεφάλι , μονό που δεν ξέρουν ακόμα ποιον θα πλακώσει – και τώρα εμφανίζεσαι εσύ - μήπως προσπαθείς να μου πεις κάτι ;

- Πάντα πνευματώδης - όπως πάντα … όμως να δω πως θα την γλυτώσεις τώρα: άκου ήρθε η ώρα να καταλήξεις σιγά - σιγά σχετικά με τη ζωή σου - δεν θα φύγεις πάλι δεν θα πάς πουθενά - πάρε το κινητό μου και πάρε με τηλέφωνο όταν το καταλάβεις – άλλα πρόσεξε καλά , αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία …

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

σκεφτομαι ακομα - υπομονη λοπον......

http://www.youtube.com/watch?v=jC9AUR-iTo0

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Αγάπη στα σκουπίδια 36 : σσστ …δεν κοιτάζει κανείς

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=SYGu8ap1FvI

(Αν το καλοσκεφτεί κανείς ,το μόνο αληθινό που μας συμβαίνει όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο τρίτου είναι , ότι κάθε λεπτό που περνά από τα 3.720.000 περίπου , της ζωής που μας αντιστοιχεί (με 77 χρόνια μέσο προσδόκιμο ζωής στη Δύση χ 12μηνες το χρόνο χ 4 εβδομάδες κάθε μήνα χ 7 μέρες κάθε εβδομάδα χ 24 ώρες κάθε μέρα χ 60 λεπτά κάθε ώρα) μα κάθε λεπτό πάει στα αζήτητα.

Και οι ιδέες αυτές που διαβάζουμε σε αυτό το λεπτό , είναι οι ιδέες κάποιου αλλού και αν είναι δε τόσο ειλικρινείς ή γνήσιες όπως οι δίκες μου βράσε τα ..

Θλίψη… Και καθώς γίνεται μια λήψη με ευρυγώνιο στον τόπο της τραγωδίας ,εικόνες όπως αυτές την επαύριον του Woodstock έρχονται στα μυαλό όλων μας και ξαφνικά μέσα από το τέλος αναδύεται πάντα η ελπίδα ότι θα συνεχίσει η ουτοπία - άλλα το πιο βέβαιο είναι ότι δεν θα ξανάρθει ποτέ

Ας κλείσουμε τα μάτια τώρα και ας ακούσουμε με σε απόλυτη ηρεμία .

Αφήνουμε σκέψεις και συναισθήματα να μας διαπερνούν ελευθέρα και απλά τις παρατηρούμε όπως έρχονται και φεύγουν και καθώς κάτι φαίνεται να μας γυροφέρνει στο κομμάτι του Philip Glass που ακούμε, διαβάζουμε και καθώς το κομμάτι τελειώνει ακούμε παρακάτω την μπαλάντα του ανισόρροπου)

http://www.youtube.com/watch?v=vIbcqgXh5-4&feature=related

Πέρασαν πολλή χρόνια από τότε , και ο γέρος έγινε ακόμα πιο γέρος .

Τελικά τους είχε χτυπήσει κατά λάθος ενός αντιαεροπορικός πύραυλος του Καντάφι καθώς πλησίαζαν το TunisCarthage International Airport διασχίζοντας διεθνή εναέριο χώρο , λίγες μόλις ώρες προτού ο ίδιος ο Καντάφι συλληφθεί στα σύνορα με τον Νίγηρα μεταμφιεσμένος σε γάλλο ιμάμη και διακορευτεί.

Ήταν ο μόνος που είχε επιζήσει από εκείνη την αεροπορική τραγωδία - τον είχε σώσει το λίπος της διπλανής που τον είχε πλακώσει τόσο απελπιστικά , ώστε τα σωστικά συνεργεία δεν τον είδαν καν .

Δεν εμφανίστηκε όμως ποτέ πια σαν Γέρος , δεν επέστρεψε στα στέκια του- όλοι τον είχαν πια ξεγράψει , είχε διαβάσει και τον Ματιας Πασκάλ του Πιραντέλο κάποτε και όσο να’ναι είχε επηρεαστεί – μόνο που δεν σκέφτηκε , ότι στην περίπτωση του δεν θα υπήρχε και κανένας που θα τον έψαχνε έτσι και αλλιώς ..

Όπως και να’ χει το πράγμα ,και όπως συμβαίνει με όλους τους ήρωες σοβαρών μυθιστορημάτων, που έχουν πάντα ένα στάνταρτ εισόδημα για να μαλάζονται απερίσπαστοι , και ο γέρος της ιστορίας είχε τον «τρόπο »του ….

Μετακόμισε σε ένα από τα πιο απόμερα σπιτάκια του άσπρου Μεσογειακού Χωριού , κοντά στο φάρο του Sidibu Said , πάνω από την Καρχηδόνα , «για να βλέπει μόνο ελιές και τα βαθιά γαλάζια νερά της Μεσογείου μακριά μέχρι το σπίτι του » , όπως έλεγε και άρχισε να διαβάζει να γραφεί και να παίζει ηλεκτρικό μπάσο.

Για τον γέρο η αεροπορική καταστροφή σηματοδοτούσε το τέλος μιας περιόδου αγνότητας που δεν θα ξαναγύριζε πίσω .Επιτέλους πήρε θέση , επέλεγε και έκανε κάτι - σταμάτησε πια να μιλά (μόνο να μιλά ) .

Όλοι οι φίλοι του , αξία στελέχη μιας προδοτικής αστικής τάξης που μας πρόεκυψε στην Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση , πάντα τον κοίταζαν στα μάτια σαν να του’ λεγαν : ξέρω έτσι είναι , άλλα δέχομαι ότι θα μπορούσε να είναι και αλλιώς….

Θυμόταν όμως τώρα τα τελευταία λόγια του δασκάλου :Όλοι οι κόπανοι γίνονται προδότες - πρόσεξε μόνο : Αν μέσα στα πρώτο λεπτά δεν εντοπίσεις γύρω σου τον προδότη του καρέ, ο προδότης είσαι εσύ ..

Καμιά φορά κατέβαινε για καφέ στο χωριό , φορώντας άσπρη παραδοσιακή κελεμπία και μαύρο φέσι , για να πιει καφέ και να την πέσει σε καμιά τουρίστρια .

Πλησίαζαν πια Χριστούγεννα. Εκείνη τη μέρα είχε ξυπνήσει νωρίς , είχε κατεβεί το λόφο του Sidibu Said και έκανε μπάνιο για μια ώρα στα βαθιά γαλάζια νερά .

Μετά το ντους του αποθύμησε να φάει ευρωπαϊκό πρωινό και να καπνίσει ένα ξανθό habano robusto πίνοντας το εσπρεσσακι του και διαβάζοντας καμιά αγγλόφωνη εφημερίδα που θα του γυάλιζε εκείνη τη στιγμή ..

-Κύριε Γέρο , άκουσε ,τι σύμπτωση - και εσείς εδώ ?