Πάρα Φύση 9 : Anywhere Out of the World

http://www.youtube.com/watch?v=ZS_CQkPavyc

This life is a hospital, where every patient is possessed with the desire to change beds; one man would like to suffer in front of the stove, and another believes that he would recover his health beside the window. Charles Pierre Baudelaire - Anywhere Out of the World

(O Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire), Παρίσι, 1821 - 1867) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποητες της γαλλικης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Κατά την διάρκεια της ζωής του, ο Μποντλαίρ υπέστη δριμεία κριτική για τις συγγραφές του και την θεματική του. Ελάχιστοι από τους σύγχρονούς του τον κατανόησαν. Η εφημερίδα Φιγκαρώ της 5ης Ιουλίου1857 έγραψε τα εξής σχετικά με την πρόσφατη εμφάνιση των Ανθέων του Κακού: «Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μποντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα — για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα». (Wikipedia)

(O Θάνατος είναι από μόνος του μια ανωμαλία , μια απρέπεια , ένα πραγματικό κοινωνικό σκάνδαλο που μας αφήνει σοκαρισμένους και άφωνους ( οι Γερμανίδες μικροαστές θα έλεγαν ….eine Unverschaemtheit ) στην πράξη ο θάνατος είναι μια γενετικά προκαθορισμένη ανεπάρκεια ενός όντος που σκέπτεται , δρα , βρίσκεται , υπάρχει εν τέλει , βασιζόμενο μόνο και μόνο σε μια υπόθεση εργασίας : ότι είναι αθάνατο…

Και όταν έχεις πεθάνει το μεγαλύτερο σκάνδαλο (θα είναι ότι άλλα νομίζεις εσύ ότι έπαθες , άλλα νομίζουν οι άλλοι και άλλα ο Θεός σου . Όσον αφορά εσένα βέβαια υπάρχει και ένα άλλο λογικό πρόβλημα : ότι ακόμα κα οι σκέψεις που κανείς για τον θάνατο βασίζονται στην λανθασμένη υπόθεση ότι θα αντιλαμβάνεσαι αυτή την νέα κατάσταση ενσυνείδητα …

Και αν όλα ξεκινούν κάπου τώρα, από εσένα , τον αναγνώστη , που μόλις αυτή τη στιγμή ανοίγεις τα μάτια , κοιτάζεις γύρω σου και σκέπτεσαι σιωπηλά , βαλε με το νου σου τι θα έλεγε στους γύρω του ένας άνθρωπος που είναι ξαπλωμένος στο φέρετρο και είχε το δικαίωμα να αναστηθεί μονό για 5 δευτερόλεπτα …)

Η ταινία συνεχίζεται με τον τύπο ξαπλωμένο σε ένα ατσάλινο φέρετρο , βυθισμένο σε μαύρες σκέψεις , καθώς η μαγνητική που έκανε θα του επέτρεπε σύντομα να υπολογίσει επακριβώς το χρόνο που του έμενε – αν και εκείνος ποτέ δεν έδινε την πρέπουσα σημασία στο χρόνο που περνούσε , στους φόβους , στις σκέψεις ,στις φαντασιώσεις ή στις φιλοδοξίες και πάντα , πσντα....μέσα στα ηρεμιστικά και στη πρέζα για μειωμένες προσδοκίες αντιδράσεις και για να είναι αυτάρκης - δεν πειράζω κανένα δεν ακουμπώ κανέναν ….

Τώρα όμως είχε ελαττώσει τις δόσεις και κάτι τον γυρόφερνε ..

Τελικά υπάρχει και ένα τρίτο φύλλο σκέφτηκε , ούτε άνδρας , ούτε γυναικά , αλλά κάτι ενδιάμεσο – δεν είναι τυχαίο που οι ινδοί πιστεύουν ότι το κέντρο του σώματος και στους άνδρες και στις γυναίκες είναι στο ίδιο σημείο, κάτω από τα γεννητικά τους όργανα - και ούτε άσπρο, ούτε μαύρο (ούτε γκρίζο για αυτούς που ίσως το σκεφτούν ) αλλά κάτι σαν μην χρώμα και ούτε ζωή, ούτε θάνατος αλλά κάτι σαν παντοτινή παρουσία ή απουσία από κάτι ..

-Μην κουνιέστε κύριε παρακαλώ , του φώναξε στοργικά η νοσοκόμα από το θάλαμο λειτουργίας του τομογράφου - μην μιλάτε… είστε καλά ;

Πως είχε περάσει έτσι και η χθεσινή νύχτα … Τελικά , ο τύπος από το μπαράκι αξιοποιώντας τις επαφές του στην ρωσική μαφία , είχε ξεμπλέξει από τους μπάτσους και τους έψαχνε , όπως φάνηκε σε όλη την πόλη με τα τσιράκια του και τελικά τους είχε εντοπίσει - δυο γορίλλες είχαν χτυπήσει την πόρτα του δωματίου τους τα ξημερώματα για να τους πουν πολύ σιγά και ευγενικά ότι : εκείνη έρχεται - εκείνος μένει και για να τον κλωτσήσουν με λύσσα πολλές φορές εκεί που άλλοτε υπήρχαν γεννητικά όργανα ή για να του σπάσουν ένα Dimple στο κεφάλι ,,,

Εκείνη ντύθηκε καθισμένη στο κρεβάτι κλαίγοντας , φορώντας αργά – αργά , τις μεταξωτές της κάλτσες, ακόμα μούσκεμα από τα ποτά και ακόμα πονεμένη από τα παγάκια - δεν μπορούσε να περπατήσει και καλά , υποταγμένη όμως στην μοίρα της - μέχρι που εκείνος φώναξε απότομα :

- Πόσο έχει την αγοράζω…..

Μετά την σύντομη συνομιλία του με το αφεντικό του ο πιο έξυπνος γορίλας κατέληξε : εδώ αύριο 400.000 αν όχι θα σε σκοτώσουμε …..πήρε το άλλο μογκολο και εξαφανίστηκε . Η κοπέλα έσκυψε μπροστά του και ξεκίνησε την γνωστή ιεροτελεστία υποταγής , αλλά εκείνος της κράτησε το κεφάλι και της είπε : το δωμάτιο είναι κρατημένο - εγώ πάω μια βόλτα να πιω κάτι - εσύ κλείδωσε , κάτσε να ξεκουραστείς και τα λεμέ αύριο στο πρωινό ….

Τις σκέψεις του διέκοψε το τρίξιμο της πόρτας που κατάλαβε ότι άνοιξε διάπλατα για να μπει μέσα μια ξανθιά γιατρός με καρέ μαλλί που τον στραβοκοίταξε

– Tον ξέρω τον τύπο ψιθύρισε - τι κάνει εδώ;

-Είναι χάλια δεν βλέπεις του είπε η άλλη και του ‘δειξε τις μαγνητικές...

-Θα του κάνεις εσύ την ένεση Vivian ρώτησε ή νοσοκόμα

Πάρα Φύση 8 : wizard

http://www.youtube.com/watch?v=u0iuaxvkXv4&feature=related

(…Διάβαζα μόλις το προφητικό παραλήρημα του συγγραφέα στο θεατρικό έργο «Επιστροφή στο Μαυρίκιο » και η αλήθεια είναι ότι έχω περάσει …«από τα χρόνια της αναζήτησης σε αυτά της επανάληψης »( δικό μου είναι ) και αν νιώθεις ότι κάπου υπάρχει ένα όριο που είναι απαραίτητο να ξεπεράσεις νομίζω ότι για μένα τίθεται πια αυτό το όριο στις ιστορίες μου καθώς μια γενετική κατά πασά πιθανότητα ανωμαλία μάλλον με καθιστά ανίκανο να τo ζήσω διαφορετικά - το νιώθω όμως , με πλησιάζει σαν φίδι , το νιώθω και με τριγυρίζει καλυμμένο από αισθήματα ενοχής αγάπης λαγνείας απληστίας κακίας αδιαφορίας …)

Έβλεπε τώρα μπροστά του εκείνη την υπέροχη γυναίκα (που ναι δυστυχώς ήταν τόσο όμορφη όσο όλοι μας φανταζόμαστε) γυμνή ξαπλωμένη πάνω σε πράσινα μεταξωτά σεντόνια και αναρωτιόταν πόσο αληθινά είναι ολα αυτά που εβλεπε μπροστα του ….

-Πότε το’ χασα ρε γαμώτο σκέφτηκε ο τύπος , τρίβοντας αφηρημένος ένα παγάκι γύρω από την πιο προσωπική λεπτομέρεια της μελαχρινής ..

-Τι περίεργα που είναι ψιθύρισε εκείνη , συνέχισε σε παρακαλώ …

Εκείνος δεν ένιωθε τόσο καλά , για να μπορέσει να συνεχίσει όπως θα το ήθελε - μια και βρέθηκε εκεί όμως τοποθέτησε κάλου κακού στην φωλιά του κτήνους τη μπουκάλα ενός άδειου Dimple που βρήκε μπροστά του.

Ακολούθησε ένα πούρο που μετά από λίγο το άναψε αφού το βούτηξε σε ένα Rive Gauche που κουβαλούσε μαζί του από έφηβος για τυχόν δυσάρεστες οσμές ..

Εκείνη τη στιγμή το είδε , στον τεράστιο καθρέφτη απέναντι του - κάτι σαν μικρό λεκέ πάνω στο μέτωπο του και για ένα περίεργο λόγο ήξερε τι ακριβώς συμβαίνει -aids ή καρκίνος ή γενικά κάτι θανατηφόρο!

Αφηρημένος τράβηξε λίγο από τον κουβανέζικο γαλάζιο καπνό και σηκώθηκε ..

-Η ζωή σου είναι μεν σύντομη σκέφτηκε για κάποιον που σε παρατηρεί από τ'άσρτα , αλλά που να ξέρει όμως και εκεινος σε τι μαγικούς αιωνίους δρόμους σκάβεις ..

-Αυτό ήταν ; τον ρώτησε εκείνη βαρεμένα

-Όχι κάτσε λίγο , θέλω να βάλω κάτι να πιω της είπε εκείνος και έχυσε στην πλάτη της λίγο Dimple από το μπαρ του ξενοδοχείου και δυο τρία παγάκια για να τα ρουφήξει όλα μαζί λίγο πιο κάτω , εκεί στα στρογγυλά άδυτα κάτω από τα λακκάκια ..

- Η ζωή σου είναι σύντομη για κάποιον που σε παρατηρεί από τ'άστρα ξανάπε και εκείνη τον κοίταξε απορημένη, μέχρι τη στιγμή βέβαια που εκείνος συνέχισε το γλυκό βασανιστήριο με ένα κερί που είχε βρει στο ασημένιο κηροπήγιο απέναντι από το κρεβάτι - και τότε και εκείνη ένιωσε με τη σειρά της κάτι αναπάντεχο σαν κάποιος ή κάτι να έσπασε μέσα της

Θυμόταν τωρα τις προάλλες σε ενα πάρτι χορευτων latin ενα ξενερωτο να γκρινιάζει , πως δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία στις σκέψεις ή τις φαντασιώσεις μας - που κατά Popper ανήκουν στον Κόσμο ΙΙ και τουλάχιστον για μας τους ιδίους διεκδικούν την ίδια υπόσταση με την υλική πραγματικότητα γύρω μας …

Πάρα Φύση 7 : τα άκρα όρια..

Υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή σου που πρέπει να κάνεις κάτι αδιανόητα ακραίο για να συνεχίσεις να ζεις.

(Για την φιλική υπενθύμιση , Δρ. Λεία Βιτάλη )

ακουγεται http://www.youtube.com/watch?v=jLPHz8KT9No

(Μια φίλη σημείωνε τις προάλλες ότι ‘….είναι στη φύση μας να μη θέλουμε να τελειώσει ποτέ αυτή η παρά τη φύση - αναζήτηση ) ..

Ας συνεχίζεται σαν ένα όνειρο, μια κρυφή μυσταγωγία, στους κρύους διαδρόμους ενός υπουργείου ,όπου καλλιτεχνικές ψυχές έχουν φυλακίσει τους πιο υπέροχους φόβους μας. ας μην τελειώσει ποτέ αυτό το ταξίδι.’

Και εγώ αναρωτιέμαι πόσοι από μας είχαμε πότε αυτό το προνόμιο : να ζήσουμε σαν σε όνειρο )

Μέσα στο πολυτελές δωμάτιο του κεντρικού ξενοδοχείου της Βαλκανικής Πρωτεύουσας μπορούσες στην κυριολεξία να γευτείς τη βία , τα μαύρα εσώρουχα και τα βυζα γύρω σου . Οι εραστές κάθονταν αντικριστά στο σαλονάκι τού δωματίου και κατέβαζαν Dimple για να ζεσταθούν .

Η πιτσιρίκα ζήτησε να κάνει και ένα ζεστό μπάνιο και όταν βγήκε βρήκε τον Μασκοφόρο να στρίβει ένα βαρβάτο μεγάλο σαν πούρο τσιγάρο - κανείς δεν σου λέει μέχρι που θα φτάσεις σκέφτηκε αφηρημένος για να εισπράξει ένα παγωμένο βλέμμα και μια απορριπτική απάντηση ..

-Δεν θασαι καλά ρε φίλε , έχεις κοιταχτεί τελευταία στον καθρέφτη ….; Ακόμα μεθυσμένος είσαι ;

- Δεν είμαι μεθυσμένος , έχω ξενερώσει πια και έχω πιει πολλούς καφέδες , σκέψου το όμως λίγο και απλά πες μου τι καλύτερο έχεις να κανείς εδώ …να τον παίρνεις ασύστολα υποθέτω …

-Άκου , είμαι αρραβωνιασμένη και ξέρω ότι κάποια στιγμή θα γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου να παντρευτώ..

-Ναι ... καλά , άσε – τα λέγαν πολλοί αυτά .Έλα μαζί και εγώ χάλια είμαι , για αυτό σου λέω … Σε λίγο ξημερώνει - τι λες πάμε στο αεροδρόμιο για την πρώτη πτήση για Miami – και μετά Καραϊβική - έχω καλούς φίλους εκεί .

- Ναι αλλά όταν ..

- Ναι όταν …., αλλά το παιχνίδι παίζεται στο παρόν γλύκα , εσύ μου το πες προηγουμένως . Το ‘όταν’ είναι για τους loosers και όπως λέει και ο Ζάππα ο Χριστός μάλλον δεν συμπαθεί τους χαμένους ( Jesus don’t like ash holes) ..

- Ναι αλλά έτσι iπου είναι τα όνειρα και η ουτοπία , είπε εκείνη αιφνιδιαστικά ενημερωμένη ;

-Δεν ξέρω « που »είναι . Φαίνεται όμως ότι η μετρήσιμη διάσταση του χρόνου είναι δυνατή μονό στο παρόν και να σου πω και κάτι άλλο : θυμήσου και το νόμο του Murphy , ακριβώς επειδή μέσα σου φοβάσαι ότι αυτό που ονειρεύεσαι δεν θα γίνε ποτέ , για αυτό και μόνο είναι βέβαιο ότι αυτό που περιμένεις δεν θα γίνει ..

Απλά συνειδητοποίησε ότι μεταθέτοντας κάτι στο μέλλον , το μεταθέτεις στον φανταστικό κόσμο του πουθενά (Nowhere land ) . Είναι κάτι που τραγούδησε η Άλικη στην ’ Άλικη στη χώρα τον θαυμάτων (Alice in Wonderland) ‘ του Charles Lutwidge Dodgson «ωραία είναι και άλλου και εδώ είμαι έτσι κι αλλιώς » - όμως άλλου δεν υπάρχει...

Βλέπεις το Μέλλον δεν υπάρχει με τη φυσική έννοια του όρου - δεν έχω καταλάβει ακόμα πώς μπήκε στη ζωή μας .

Και τώρα κάτσε στα τέσσερα , σκύψε , άνοιξε τα πόδια σου και πιασε μου και κείνη τη Moet - αρκετά μιλήσαμε ..

Ο μασκοφόρος άρχισε να χύνει τη μια σαμπάνια μετά την άλλη ανάμεσα στα οπίσθια της μαυρομάλλας - πρέπει να ήπιε πολύ και όταν έπινε έλεγε και έκανε πράγματα που ποτέ δε φανταζόταν ότι μπορούσε . Με το ποτό έβλεπε τα πράγματα με μεγαλύτερη καθαρότητα και μιλούσε χωρίς πολλές περιστροφές .

Όταν ήπιε και την τέταρτη σαμπάνια και η ‘δικια’ του είχε αδειάσει ένα μπουκάλι Dimple , και είχαν κάνει και ένα τσιγάρο μαζί , της ζήτησε εκ νέου να τον ακολουθησει , ενώ με το δάχτυλο του την προετοίμαζε για τα χειρότερα : rear entry