http://www.youtube.com/watch?v=8CPlF-IEkXQ
Κατά την θιβετιανή βίβλο των νεκρών , ο θάνατος ενός ανθρώπου σηματοδοτεί την αρχή της περιπλάνησης του σε μια «ενδιάμεση κατάσταση » , που εν τέλει θα οδηγήσουν τον νεκρό στην νέα επαναγεννηση - τόσες πολλές φόρες ωστόσο , που στο τέλος σε πιάνει το κεφάλι σου και να το σκέπτεσαι μονο . Εκτός και αν βρεις την φώτιση με τη μια ..
Διανύει έτσι το «πεδίο του μπάρντο» , ένα μεσοδιάστημα πάλης , μιας μετά θάνατον μάχης με το εαυτό του - οι θιβετιανοι μοναχοί περιγράφουν την διαδικασία με μεγάλη υπομονή και λεπτομέρεια - είναι όμως πολύ δύσκολο να ακολουθήσεις ανατολικής προέλευσης δοξασίες , χωρίς το αντίστοιχο βιωματικό υπόβαθρο .
Το θέμα μας όμως - είτε στην ανατολή , είτε στη δύση - είναι η νύχτα που όλα αυτά τελειώνουν .
Ακόμα να ανοίξει η πόρτα (έχω και καιρό να γράψω είναι αλήθεια ..) και είχε πια νυχτώσει στο Sidibu Said - τελικά αυτή η γλυκιά προσμονή της λύτρωσης που μύριζε rive gauche , φαινόταν να διαρκεί για πάντα ….και αυτός ήταν σίγουρος ότι κάτι ήταν εκεί έξω .
Εστίασε στα συναισθήματα του και συνειδητοποίησε : τελικά αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι , ότι η αναμονή αυτή θα συνεχιστεί για πάντα – γιατί δεν μπαίνει επιτέλους μέσα να μου πάρει το κεφάλι …;
Σαν σε όνειρο η πόρτα μισάνοιξε χωρίς στην πραγματικότητα να κινείται – εννοώ χωρίς πραγματικά να κινείται σαν ένα συμπαγές σύνολο υλης και από τη σχισμή φάνηκε μια όμορφη γυμνή γάμπα , πίσω από ένα μαύρο διάφανο σατέν , πάνω σε μια μαύρη γόβα - μάλλον Prada (γνωστή η γάμπα πάντως , σκέφτηκε ο γέρος και αυτό το παπούτσι κάτι μου θυμίζει …)
Η αγωνία κορυφώνεται , ενώ το δωμάτιο κατακλύζει η μουσική του Ice Cube “ today it was a good day “ και ο Γέρος βουτά στα bourbon και τα πούρα του , ενώ ένιωθε ήδη ένα πολύ έντονο πόνο στο στήθος ..
Τι ξευτίλα, έπρεπε να έχω εξαφανιστεί νωρίτερα , με εντόπισαν φαίνεται - και αυτή πάλι γιατί με καταδιώκει και γιατί έχει πάρει την μορφή της - ίσως επειδή κάπως έτσι , όπως ήταν εκείνη τη στιγμή του χωρισμού , θα ήθελα να φαντάζομαι μια γυναίκα δίπλα μου , να κάνουμε βόλτες τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες ημέρες στο Hyde Park ..
Εκεί που καθόταν λυπημένος στην καρέκλα του γραφείου του , με τα χέρια του μόλις να μπορούν να στηρίζουν το αγύριστο από το βάρος κεφάλι μονολογώντας , πως μπορεί άραγε ένας γέρος να παραμένει αξιοπρεπής ως άντρας , σκέφτηκε : είναι φυσικό να τα βλέπω όλα περίεργα !
Πεθαίνω , έτσι δεν είπαμε ; Ε, το σύνολο της ύλης που ανατέλλει στο Μπάρντο ( βλ. εισαγωγικές παρατηρήσεις) , κατά την πρώτη περίοδο του θανάτου μας ,παράγει φυσικά φαινόμενα , που μπορούν υποθέτω να μας φαίνονται και περίεργα..
Τα φαινόμενα αυτά ακολουθούν το αίμα, o θυμός , η λαγνεία … Η λαγνεία είναι το σκοτεινό πάθος , η συνείδηση είναι το Σύνολο και όταν όλα έρθουν σε αρμονία φτάνουμε στην « Σαν Καθρέπτη Σοφία » - τώρα θυμήθηκα ..
Και όπως συχνά έλεγε ο Don Juan στον Castaneda, συχνά η φύση γύρω σου επιβεβαιώνει τις επιλογές σου - αρκεί να ακούς προσεκτικά !
- Συγγνώμη , ακούστηκε τότε μια φωνή πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα , εδώ μένουν οι Αυστριακοί που παρήγγειλαν escort service ;
Αναρτήσεις
