Αγάπη στα σκουπίδια 30 : και έτσι ...και αλλιώς ..

http://www.youtube.com/watch?v=V04IBsz-9Wo&playnext=1&list=PLD190C2C10C1B53C2

(Γιατί όμως τέτοια απαξίωση - και ειδικά γιατί η απαξίωση κάθε συναισθήματος ;

Η αλήθεια είναι ότι ο γέρος , όπως άλλωστε όλοι μας , αναζητούσε μέχρι την τελευταία του στιγμή εκείνα τα πρώτα συναισθήματα που είχε νιώσει όταν ήταν 16 χρόνων με την πρώτη του - και κάτι τέτοιο δεν θα ξανάνιωθε ποτέ – ίσως και αυτό να προσπαθούσε να αποδείξει στον εαυτό του …

Και για όσους νιώθουν κάπως άβολα διαβάζοντας την τραγική μας ιστορία ας συνεχίσουν να νιώθουν έτσι , κυρίως γιατί όπως έλεγε και ο θείος Όσκαρ η τέχνη ουσιαστικά καθρεπτίζει τον θεατή και όχι την ζωή..

Εν κατακλείδι όμως αγάπα και λίγο τον εαυτό σου αναγνωστα - όλοι το κάνουν - σοβαρά τώρα , αγάπα λίγο και τον εαυτό σου, αφού βέβαια σπεύσεις να αγαπήσεις όλους τους υπολοίπους…..)

Δεν θυμόταν πόσοι την είχαν περάσει νουμεράδα εκείνο το πρωινό , άλλα θυμόταν τώρα ότι οι εμπειρίες αυτές ήταν μάλλον το πρώτο και το δεύτερο στάδιο της λύτρωσης όπως περιγράφονταν στην Θιβετιανή Βίβλο των Νεκρών που καλύτερα να ονομαζόταν Θιβετιανή Βίβλος των ζωντανών , αφού αυτούς αφορά άμεσα….

Περίμενε τώρα υπομονετικά το τελικό στάδιο της λύτρωσης , από τα πάθη και της πλάνες του μάταιου τούτου κόσμου - τουλάχιστον έτσι νόμιζε αυτή , ή κάποιος της τα έλεγε όλα αυτά;

Μάλλον, διότι ….εν τω μεταξύ και σε μια άλλη πιο πραγματική (;) διάσταση - και άραγε τι συνέβη τελικά στα αλήθεια - στο μικρό μπαρ της ιστορίας γινόταν κυριολεκτικά της μουρλής ,αφού ο γέρος είχε τηλεφωνήσει σε όλους τους γνωστούς του - ελάτε τους είπε , μεθύσαμε πάλι μια δημοσιογράφο , ελάτε θα περάσουμε ωραία - και πράγματι μετά από λίγο έσκασαν μύτη κάτι απίθανοι παρίες που σαν να αναφύονταν από τα ερείπια της Κατεχόμενης Λευκωσίας.

Η Παστάκη εν τω μεταξύ εις ματην ανέμενε την λύτρωση , ή έστω μια διαβεβαίωση ότι όλα αυτά θα έχουν κάποιο τέλος .Ίσως κάποια ακτίνα φωτός που θα την άρπαζε από κει μέσα και θα την μετέφερε κάπου μακριά σε ηλιόλουστο ανθισμένο λιβάδι της Cote de Roussillon, στη Νοτίο Γαλλία , δίπλα στη Μεσόγειο , μαζί με αγαπημένα πρόσωπα με πολύ camembert , ντόπιο κρασί και φρέσκο ψωμί από τον φούρνο του χωριού.

Την ιδία στιγμή βέβαια , ο ήλιος έδυε στο Port of Spain,και ο νεαρός έμπορος πούρων στο κατάστημα του δίπλα στο ξενοδοχείο Hotel the Normandie ,συμβούλευε ένα πελατη πιο πούρο πρέπει να επιλέξει για να καπνίσει εκείνο το βράδυ με τους παλιόφιλους, στην δεξίωση που θα διοργάνωναν στο Trinidad προς τιμήν τριών call girls , και έτσι ερωτώ εκ νέου τι συνέβη πράγματι εκείνη τη στιγμή … και τι απ’ όλα είναι πιο σημαντικό ..;

Ή να πούμε για το βρεφος με τα μεγαλα γλυκα ματάκια που μολις ξεψύχησε καπου στην Αφρική , αρρωστο απο ελονοσία ...

Προσέξτε εδώ : αν το περασμα της ζωής απο το χρόνο (η ζωηπου φευγει οπως λενε..) βασιζεται σε αξιολογήσεις , δικαιο και άδικο ,τώρα και παλιά , καλύτερο και χειρότερο , τότε τι ακριβώς συμβαίνει με τον χρόνο , όταν το υφιστάμενο σύστημα αξιών μια κοινωνίας καταρρέει …

Αγάπη στα σκουπίδια 29 : too much tequila ..

http://www.youtube.com/watch?v=oHYdJ8izRfs

(Όλες οι ωραίες τέχνες είναι μαζί επιφάνεια και σύμβολο. Όσοι πηγαίνουν κάτω από την επιφάνεια , το κάνουν με κίνδυνό τους. Όσοι γυρεύουν να διαβάσουν το σύμβολο ,το κάνουν με κίνδυνό τους.

Όσκαρ Ουαιλντ στον πρόλογο του Πορτραίτου του Ντόριαν Γκραίη.

Μην φοβάστε λοιπόν κορίτσια και μην λυπάστε …… μην λυπάστε ποτέ …μην λυπάστε κυρίως για ότι κάνατε και αυτό δεν έχει σχέση με τις γνώστες συμβουλές λευκωμάτων ,γνωμικών και αποφθεγμάτων ούτε φυσικά με τις παπαριές που γράφω στην ανά χείρας τραγική ιστορία μιας ολοκληρωτικής απώλειας κάθε αίσθησης ρομαντισμού από μια ερωτική σχέση..)

-Και τι πρέπει να κάνω κατά τη άποψη σας ;

-Κατά αρχάς κάτσε κάτω και συνέχισε να πίνεις .Ας στρίψουμε εν τω μεταξύ και κανένα τσιγάρο - Μάστορα φώναξε σ τον Κύπριο , φέρε μας τίποτα πίτες και χαλούμια ..

Εκείνη τη στιγμή ο Λοχαγός έβγαλε από ένα δερμάτινο σακουλάκι που κρεμόταν από τη ζώνη του – μια ζώνη ηλεκτρικής κιθάρας fender , τόσο παλιά ωστόσο που μόλις διάβαζε κανείς το όνομα της θεάς - κάτι σαν αποξηραμένο κάκτο ..

-Δάγκωσε λίγο μεσκαλίτο της είπε και πιες και λίγο τεκίλα – έχει ανοίξει μια Dolce Vida Anejo δίπλα στο πούρο και τον καφέ του..

Η γεύση του φυτού ήταν στην αρχή κάπως στίφη, άλλα μετά από λίγο κάθε αίσθηση από ολόκληρο το σώμα της χάθηκε, ενώ δίψασε πολύ και ήπιε σχεδόν μονοκοπανιά μισό ποτήρι τεκίλα

-Όχι άλλο της είπε , τώρα κλείσε τα μάτια και μην τα ανοίξεις άλλο - ότι και να νιώσεις

-Περιττό να το λες σκέφτηκε η Παστάκι, δεν νιώθω τίποτα έτσι και αλλιώς ..

-Μην κολλάς σε μια σκέψη είπε τώρα ο Λοχαγός και μην κρίνεις τις σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό - παρατήρησε τις σαν να είναι ξένες και άφησε τις να σε προσπεράσουν

Την ίδια στιγμή άκουσε τον ήχο που έκανε ένα παντελόνι όταν ανοίγεις το φερμουάρ και είδε μια σκιά να κόβει το φώς που ερχόταν πάνω στα μάτια της από τον δρόμο.

-Έρχονται της είπε ο Λοχαγός που ακουγόταν πια από πολύ μακριά .Έρχονται οι δαίμονες του Σβεντενμποργκ , πλάσματα δίχως πρόσωπο που έλκουν την καταγωγή τους από την ανθρώπινη φυλή ..

Η Μαρία άκουσε τον ήχο που κάνουν τα ποτήρια όταν σπάνε , ενώ κάπως ένιωσε, σαν να αιωρείται

-Ρε τι μου κάνουν σκέφτηκε… αλλά δεν αναρωτήθηκε και για πολύ , αφού παρουσιάστηκε μπροστά της ένας παλιός της φίλος , που κάτι της φώναζε σαν να την προειδοποιούσε , χωρίς όμως να βγαίνει ήχος από το στόμα του .

Την έζωσαν τα φίδια και να που ξαφνικά ο φίλος από τα παλιά έγινε μια μεγάλη απειλητική σκιά και μετά ένα τεράστιο κατάμαυρο ον με γυαλιστερό δέρμα χωρίς πρόσωπο , που για πρόσωπο είχε ένα άμορφο σάρκινο όγκο - κάτι σαν διάβολος από τις χειρότερες ιστορίες εξορκισμού , ένας διάβολος έξω από λογικές καλού κακού και έτσι εκτός ελέγχου..

Ο τύπος την πήρε στην αγκαλιά του, την έβαλε μπροστά σε ένα τραπέζι και προσκάλεσε τους φίλους του να την προσπεράσουν γλεντώντας την , χορεύοντας στο πρόσταγμα ενός περίεργου σκοπού :

http://www.youtube.com/watch?v=QLn1GXDppxg

Αγάπη στα σκουπίδια 28: …για την Μηνουσο που αμάρτησε

http://www.youtube.com/watch?v=V6jxxagVEO4

(Η πνευματική κορύφωση έρχεται τη στιγμή που η ζωή τελειώνει , κηρύττουν οι Θιβετιανοί Λάμα και – μόνο - η ανθρωπινή ζωή είναι ο φορέας για την υστάτη τελείωση που είναι δυνατόν να φτάσει κάνεις .Αυτή μόνη γεννά το Κάρμα που καθιστά το νεκρό ικανό να ζήσει στο αιώνιο φώς του κενού ελεύθερο από κάθε πλάνη

Όμως , κοιτάζοντας και κρίνοντας από αυτά που βλέπω γύρω μου , άλλα και κυρίως κρίνοντας από τον εαυτό μου τον ίδιο , μάλλον θα αναγκαστώ να απορρίψω κάθε θεωρία που βλέπει στο πέρασμα του ανθρώπου από τη Γή μια οποιαδήποτε εξέλιξη του ανθρώπου προς κάτι αληθινό.

Είναι όμως σχετικά βέβαιο , ότι λίγο ως πολύ η κάθοδος ξεκινά από την στιγμή της γέννησης και έτσι πρέπει να θεωρήσουμε σαν θείο δώρο προς εμάς τους υπολοίπους , εκείνους του ανθρώπους που δεν μεγαλώνουν ποτέ . – γιατί ίσως ο άνθρωπος γεννιέται ήδη με πλούσια παρακαταθήκη στο γενετικό του υλικό - προς τούτο συντείνουν άλλωστε και όλες οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες επί του θέματος - που θα πρέπει ωστόσο να ξαναβρεί κατά την διάρκεια της ζωής του. - μετά θα είναι κάπως αργά ...

...και η αλήθεια είναι πάντα καταδικασμένη να μας απογοητεύει έγραφε και η Young)

Η Παστάκι είχε τώρα την ευκαιρία να κοιτάξει καλύτερα τον Λοχαγό . Είχε μακριά ίσια ξανθά μαλλιά , μουσάκι αλά Ζάππα , φορούσε τζιν παντελόνι γαζωμένο με πολλά μικρά πολύχρωμα αυτοσχέδια labels , μουντζουρωμένα με ακαταλαβίστικα γράμματα και σχήματα και από πάνω ένα πράσινο στρατιωτικό αμπέχονο με καλλιτεχνικά χαραγμένο στο πέτο το όνομα του επιπόλαιου νεαρού δολοφόνου του Robby Kennedy , Shirhan .

(Άνθρωπος αποφασισμένος για όλα μάλλον , σκέφτηκε η Μαρία).

-Άκουσε κούκλα , εδώ που έφτασαν τα πράγματα πρέπει να με ακούσετε – τουλάχιστον εσύ που μάλλον θα καλείσαι να παίξεις τον ρόλο του αυτόπτη μάρτυρα σε αυτή εδώ την άβολη κατάσταση με τον γέρο και την Αισε ..

-Όχι …όλα και όλα , εγώ είμαι εδώ, εγώ ….εγώ….

(Ο Λοχαγός ψιθύριζε ήδη.. to Everything Turn, Turn, Turn) ,There is a season Turn, Turn, turn) and a time to every purpose, under Heaven ..

-Ναι σωστά ήσουν εδώ για αυτό - έτσι νόμιζες τουλάχιστον ,άλλα μια και είσαι εδώ δεν κάνεις αυτό που σε καλεί να κάνεις η στιγμή ;

-Άθελα σου βλέπεις στέκεσαι τώρα μπροστά σε μια πόρτα που χάσκει ανάμεσα στις δυο υποστάσεις του γέρου και εσύ κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, όμως αλήθεια Μαρία , κάτι πρέπει να κάνεις ΕΣΥ όλο αυτό το τελευταίο καιρό …

(Η Παστάκι πρόσεξε τώρα με την άκρη του ματιού της τον γέρο , που όλη αυτή την ώρα έδειχνε ωχρός και στενοχωρημένος. Την τύχη μου…. σκέφτηκε. Πάντα πρέπει να βρίσκεται κοντά μια γυναίκα για να περιδιαβαίνει με τους φιλοσόφους τις διαδρομές του Ασυνείδητου ..)

- Μην δίνετε σημασία της φώναξε ο ευτραφής μακρυμάλλης Κύπριος καταστηματάρχης – πολλές φορές το πρωί δεν ξέρει τι λέει και για να προχωρήσει λίγο μπροστά τις καταστάσεις , έπαιξε δυνατά :

http://www.youtube.com/watch?v=yqycPzzeE5o