Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Αγάπη στα σκουπίδια 29 : too much tequila ..


http://www.youtube.com/watch?v=oHYdJ8izRfs


(Όλες οι ωραίες τέχνες είναι μαζί επιφάνεια και σύμβολο. Όσοι πηγαίνουν κάτω από την επιφάνεια , το κάνουν με κίνδυνό τους. Όσοι γυρεύουν να διαβάσουν το σύμβολο ,το κάνουν με κίνδυνό τους.

Όσκαρ Ουαιλντ στον πρόλογο του Πορτραίτου του Ντόριαν Γκραίη.


Μην φοβάστε λοιπόν κορίτσια και μην λυπάστε …… μην λυπάστε ποτέ …μην λυπάστε κυρίως για ότι κάνατε και αυτό δεν έχει σχέση με τις γνώστες συμβουλές λευκωμάτων ,γνωμικών και αποφθεγμάτων ούτε φυσικά με τις παπαριές που γράφω στην ανά χείρας τραγική ιστορία μιας ολοκληρωτικής απώλειας κάθε αίσθησης ρομαντισμού από μια ερωτική σχέση..)


-Και τι πρέπει να κάνω κατά τη άποψη σας ;

-Κατά αρχάς κάτσε κάτω και συνέχισε να πίνεις .Ας στρίψουμε εν τω μεταξύ και κανένα τσιγάρο - Μάστορα φώναξε σ τον Κύπριο , φέρε μας τίποτα πίτες και χαλούμια ..

Εκείνη τη στιγμή ο Λοχαγός έβγαλε από ένα δερμάτινο σακουλάκι που κρεμόταν από τη ζώνη του – μια ζώνη ηλεκτρικής κιθάρας fender , τόσο παλιά ωστόσο που μόλις διάβαζε κανείς το όνομα της θεάς - κάτι σαν αποξηραμένο κάκτο ..

-Δάγκωσε λίγο μεσκαλίτο της είπε και πιες και λίγο τεκίλα – έχει ανοίξει μια Dolce Vida Anejo δίπλα στο πούρο και τον καφέ του..

Η γεύση του φυτού ήταν στην αρχή κάπως στίφη, άλλα μετά από λίγο κάθε αίσθηση από ολόκληρο το σώμα της χάθηκε, ενώ δίψασε πολύ και ήπιε σχεδόν μονοκοπανιά μισό ποτήρι τεκίλα

-Όχι άλλο της είπε , τώρα κλείσε τα μάτια και μην τα ανοίξεις άλλο - ότι και να νιώσεις

-Περιττό να το λες σκέφτηκε η Παστάκι, δεν νιώθω τίποτα έτσι και αλλιώς ..

-Μην κολλάς σε μια σκέψη είπε τώρα ο Λοχαγός και μην κρίνεις τις σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό - παρατήρησε τις σαν να είναι ξένες και άφησε τις να σε προσπεράσουν

Την ίδια στιγμή άκουσε τον ήχο που έκανε ένα παντελόνι όταν ανοίγεις το φερμουάρ και είδε μια σκιά να κόβει το φώς που ερχόταν πάνω στα μάτια της από τον δρόμο.

-Έρχονται της είπε ο Λοχαγός που ακουγόταν πια από πολύ μακριά .Έρχονται οι δαίμονες του Σβεντενμποργκ , πλάσματα δίχως πρόσωπο που έλκουν την καταγωγή τους από την ανθρώπινη φυλή ..

Η Μαρία άκουσε τον ήχο που κάνουν τα ποτήρια όταν σπάνε , ενώ κάπως ένιωσε, σαν να αιωρείται

-Ρε τι μου κάνουν σκέφτηκε… αλλά δεν αναρωτήθηκε και για πολύ , αφού παρουσιάστηκε μπροστά της ένας παλιός της φίλος , που κάτι της φώναζε σαν να την προειδοποιούσε , χωρίς όμως να βγαίνει ήχος από το στόμα του .

Την έζωσαν τα φίδια και να που ξαφνικά ο φίλος από τα παλιά έγινε μια μεγάλη απειλητική σκιά και μετά ένα τεράστιο κατάμαυρο ον με γυαλιστερό δέρμα χωρίς πρόσωπο , που για πρόσωπο είχε ένα άμορφο σάρκινο όγκο - κάτι σαν διάβολος από τις χειρότερες ιστορίες εξορκισμού , ένας διάβολος έξω από λογικές καλού κακού και έτσι εκτός ελέγχου..

Ο τύπος την πήρε στην αγκαλιά του, την έβαλε μπροστά σε ένα τραπέζι και προσκάλεσε τους φίλους του να την προσπεράσουν γλεντώντας την , χορεύοντας στο πρόσταγμα ενός περίεργου σκοπού :


http://www.youtube.com/watch?v=QLn1GXDppxg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου