Αγάπη στα σκουπίδια 19 :ονειρα,μουσικες και διορισμοι

http://www.youtube.com/watch?v=KTPSxrzDdTM&feature=related


(Τα σημερινά τα λόγια και τα έργα μας αλλόκοτα ( και κωμικά ίσως) θα φαίνονται , γιατί θ’ αλλάξουν τα σοφιστικά, το ύφος και τας τάσεις οι εχθροί. Όμοια σαν και κ’ εμένα , και σαν αυτούς ,που τόσο μεταπλάσαμε τα περασμένα.
Όσα εμείς παραστήσουμε ωραία και σωστά θα τάποδειξουν οι εχθροί ανόητα και περιττά τα ίδια ξαναλέγοντας αλλοιώς (χωρίς μεγάλον κόπo).Καθώς κ’εμείς τα λόγια τα παλιά είπαμε μ΄αλλον τρόπο

Κ.Καβάφης , Oι Eχθροί


..υπάρχει και εκείνη η δύσκολη στιγμή σε όλα τα διηγήματα , που ο συγγραφέας δυσκολεύεται να προχωρήσει – και πιστεύω ότι είναι εκείνη η μικρή στιγμή που σηκώνεται και αρχίζει να περιπατάει ,σε μέρη που ούτε και ο ίδιος γνωρίζει , που θα αδράξει σκέψεις που δεν αναγνωρίζει ναναι και είναι απόλυτα δικές του..
Και συνήθως επικαλείται το θείο ,το τυχαίο , τη μοίρα , για να μας ξεκολλήσει και να μας πάει μπροστά – στα όνειρα μας δηλαδή , γιατί στην πραγματικότητα δεν το κουνάμε ρούπι ..
Εγώ απλά φτιάχνω το όνειρο και σας περιμένω – σας περιμένω αν θυμηθείτε να έρθετε …)

-Μάλιστα κα Παστάκη - αλήθεια η φωνή σας μου φαίνεται γνώριμη – και τι ακριβώς μπορεί να θέλετε από μένα ;

-Το Marie Claire κάνει μια έρευνα σχετικά με την έλξη που ασκούν στις γυναίκες οι ώριμοι άνδρες - Στα πλαίσια αυτά παρουσιάζουμε επιτυχημένους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας .

Οι αναγνώστριες μας θα ήθελαν να ακούσουν την άποψη ενός άνθρωποι που κάποτε μονοπωλούσε τα σαλόνια των εφημερίδων και τάρασσε τα νερά της κοσμικής Αθήνας.

-Μάλιστα είπε ο γέρος ,προφανώς έχει γίνει λάθος σκέφτηκε , ας είναι , μπορεί η τύπα να αξίζει τον κόπο .. Λοιπόν πότε θα λέγατε να τα πούμε ;

- Ακούστε , εγώ σήμερα είμαι εκτός Αθηνών – τι θα λέγατε για αύριο το βράδυ ;

-Ελπίζω να προλάβω - είμαι στην Ύδρα βλέπετε και δεν έχω ακόμα πρόβλεψη καιρού για αύριο..

-Άκου να δεις σύμπτωση… και εγώ στην Ύδρα είμαι ..

-Χαμός, ε ;

-Άστα και μας έχει διπλαρώσει και ένα Jeannau με ένα γέρο και δύο τσούλες. -Ήρθαμε στην Ύδρα με τον δικό μου να ησυχάσουμε λίγο , άλλα ποιος ξέρει τι θα ζήσουμε σήμερα το βράδυ… -ακούστηκε μια φωνή : agape mou pies tin portokalada sou..

- Μπορούμε να τα πούμε σήμερα , αν θέλετε , στο Castello…εμείς εκεί θα τρώμε - αύριο πρωί φεύγουμε για Αθήνα .... η παρέα μου έχει κατέβει για ψώνια στο Δημαρχείο , άλλα δεν νομίζω να μείνουμε άλλο - οι κοπέλες μας έχουν μεθαύριο πρωί δοκιμαστικό γύρισμα για ένα καινούργιο τηλεπαιχνίδι.

Από το τηλέφωνο της Παστάκη ακούστηκαν φωνές και ωχ… συγγνώμη , είναι οι τσούλες που λέγαμε, που μόλις έριξαν τα ποτά μας είπε η Παστάκη …

Ο γέρος της άφησε να προσπεράσουν και κοίταξε κρυφά έξω από το τελευταίο σκαλοπάτι του hall ..

Στο διπλανό σκάφος καθόταν γυρισμένη προς το λιμάνι μια ασπροντυμένη κοκκινομάλλα καθισμένη με πρόσωπο προς το λιμάνι , ενώ δίπλα της ένας ψηλός Δυτικοευρωπαίος διαμαρτυρόταν για την θορυβώδη βραδινή επιδρομή – πότε έξαλλος και πότε ζαλισμένος από τόσα string και βυζά…