Παρα Φύση 23 : …οn the conditions of a Solitary Bird

http://www.youtube.com/watch?v=QLn1GXDppxg

"I tighten my face muscles, I open my right eye, and I see it reflected in the squares of glass sewn onto a woman's handbag. That's what I am. That's what I am. That old man whose features are fragmented by the uneven squares of glass. I am that eye. I am that eye. I am that eye furrowed by accumulated rage, and old, forgotten, but always renewed rage."

 

(Carlos Fuentes , The Death of Artemio Cruz)

… Όλη μας τη ζωή ευχόμαστε να μπορούσαμε να έχουμε  αυτή την διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων  -  και αιφνιδιαζόμαστε όταν κάποια στιγμή διαπιστώνουμε  , ότι μετά από χρόνια προσπαθειών μπορούμε τελικά να το κάνουμε  , στην αρχή χαιρόμαστε με αυτό το θειο δώρο , όμως κάποια στιγμή διαπιστώνουμε με τρόμο ότι δεν υπάρχει επιστροφή στην πρότερη κατάσταση , βλέπεις φιλέ όταν διαβαίνεις αυτό το κατώφλι δεν μπορείς ποτέ να γυρίσεις πίσω ..

Και  μένουμε  έτσι κλαψουρίζοντας στην αντίπερα όχθη , κουνώντας  το μαντίλι στους άλλους  ….είναι στην ουσία ότι κάνουν  οι περισσού συγγραφείς όταν γράφουν  , οι ζωγράφοι όταν ζωγραφίζουν, οι μουσικοί  όταν συνθέτουν κοκ – μας στέλνουν σινιάλα …

Το έχω προσέξει και τελικά μάλλον ειχε δικο ο Popper όταν  διαπιστωνε ότι και τα προιοντα της ανθρωπινης σκεψης εχουν μια ποιοτητα  πραγματικοτητας , καθως από ένα σημειο και μετα εξελλισονται αυτονομα από την βουληση μας ..

Κάτι παρόμοιο με αυτό που είχαν κατά νου  οι Τολτεκοι  στο Μεξικό , όταν δίδασκαν ότι με τις κατάλληλες μεθόδους ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει το " ενεργειακό "διπλό"  του - μια οντότητα η οποία δεν μπορεί να καταστραφεί και είναι ικανή να δράσει μόνη της.

Τελικά , όπως αποδείχτηκε , ο  τύπος είχε στοκάρει κάπου στα βόρεια παράλια της θάλασσας του Cortez  , κατά πάσα πιθανότητα στις ακτές της επαρχίας Σονόρα , στα βόρεια του Μεξικού και από εκείνη τη μαστούρα της τσουλήθρας πάνω στις μεταξωτές ίνες του ουρανού , που αντηχούσε τους ήχους και το χρώμα τις θάλασσας -  ξύπνησε  απότομα βουτώντας από ψηλά μέσα σε  ένα κοκτέιλ  από πράσινα νερά και ασημένια άμμο , σε άφθονο πάγο …

Στο μπαρ που μπήκε καταϊδρωμένος  , στα πρώτο χωρίο που συνάντησε μπροστά του , μετά από ώρες πεζοπορείας στους χωματόδρομους της ερημου , σύχναζαν όπως αποδείχτηκε υπερήφανοι ινδιάνοι Yaqui , γνωστοί σαν μάγοι στην περιοχή και κατά κανόνα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Σαμάνοι , που οι ντόπιοι κρατούσαν καλού κακού σε κάποια απόσταση...

-Rio Yaqui  …είσαι στο Rio Yaqui φιλέ  , έσπευσε να του απαντήσει ο διπλανός θαμώνας με σπασμένα αγγλικά … ένας τύπος με τζιν πουκάμισο και παντελόνι και ένα δερμάτινο καουμπόικο καπέλο, που του φαινόταν και κάπως  περίεργα λαμπερός   -  όταν εκείνος σταμάτησε να πίνει και άρχισε να κοίτα απορημένος γύρω του ..

- Κοίτα να δεις που σε λίγο θα συναντήσω και τον Don Juan να μου μιλεί για την τέχνη του ονειρέματος σκέφτηκε εκείνος …

( Σημ. Όπως αναφέρει ο Castoneda στα βιβλία του αποδίδοντας την διδασκαλία του Don Juan , Το «ονείρεμα» ξεκινάει με τον μαθητευόμενο να κινείται με συνείδηση στο περιβάλλον των ονείρων του με τα, τέτοιο τρόπο όπως και στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η τεχνική συμπληρώνεται από την «τέχνη της παραφύλαξης», η οποία έχει την «ανασκόπηση» ως βασικό συστατικό της , το οποίο περιλαμβάνει το να ξαναζήσει ο μαθητευόμενος τις εμπειρίες της ζωής του, ώστε να καταλάβει πράγματα για τον ίδιο και να ανακτήσει τη χαμένη του ενέργεια από τα γεγονότα. Το "ονείρεμα" και η "ανασκόπηση" μαζί, σε κάνουν ικανό να δημιουργήσεις το ενεργειακό "διπλό" - μια οντότητα η οποία δεν μπορεί να καταστραφεί και είναι ικανή να δράσει μόνη της…)

Πίσω του στη γωνιά καθόταν ένα κατά πάσα πιθανότητα  παράνομο ζευγαράκι,  με εκείνο το χαρακτηριστικό εκνευρισμό (..είναι ο ίδιος σε όλο τον κόσμο ) , που ερωτοτροπούσε συνωμοτικά .Η γυναικά φορούσε ένα κοντό κατακόκκινο μεταξωτό φόρεμα , και οι μακριές μαύρες μπούκλες  της ήταν πιασμενες πίσω από το αυτί της με ένα μεγάλο κόκκινο γαρύφαλλο.

Είχε πια νυχτώσει και μέσα από το παράθυρο φαινόταν ένα τεράστιο ολοστρόγγυλο φεγγάρι . Και καθώς η έρημος της Σονόρα σκάει κατευθείαν στην ακτή , ένα ολόγιομο φεγγάρι της έρημου να λαμπει .. πάνω από τους χωματόδρομους του Μεξικάνικου χωρίου , και τους κάτοικοι του , που γυρνουσαν κουρασμένοι σπίτια τους , ελπίζοντας ότι αύριο θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα- όπως παντού στον κόσμο …

Μετά από λίγο , ήρθε και μια παρέα από νεαρους Μεξικανούς , που κάθισαν διπλα του στη μπαρα , ενώ κάποια από τις κοπέλες άρχισε να του χαμογελάει  ….και  ένας ξέμπαρκος  , που μάλλον την συνόδευε , φάνηκε  να παρεξηγήθηκε  . Αργοτερα το βραδυ  μίλησε η τεκίλα , η φλόγα μέσα στα υπεροχα ματια της , οι ενδοξη προγονοι, το αίμα άναψε και η κατάσταση έγινε πάλι επικίνδυνη ..

- Πως πάω και μπλέκω έτσι ρε γαμωτο , μονολόγησε ..