Παρά Φύση 21 : Πρωκτέρ ..and gamble !

 

Την μουσική επέλεξε σήμερα η φίλη Ελένη Πυργιωτη

http://www.youtube.com/watch?v=KizZ7ilCZgs&feature=share

Η θεωρία της ποιοτικού άλματος μέσω της αντίδρασης!

….και έτσι πιστεύουμε ακράδαντα , ότι ανεξαρτήτως μεταφυσικων βιωματων ή πολιτισμικών αντιλήψεων  των ανθρώπων ,  μπορούμε ίσως να συμφωνήσουμε , πως ο κόσμος γύρω μας είναι προϊόν μιας αντίδρασης όλων προς όλα , που παρουσιάζει  - ωστόσο  - παντού τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά ,  (άρα η αντίδραση είναι αυτή που καθορίζει τα πράγματα και όχι τα γεγονότα  γύρω μας δημιουργώντας έτσι μια καινούργια ανεξέλεγκτη πραγματικότητα   )  

Ανωνύμου Μοναχού 

Έτσι ….ένα βράδυ... έτσι ξαφνικά , πιστεύεις  ότι επιτέλους  βλέπεις το πραγματικό  “πρόσωπο της ζωής”  απέναντι σου   –  και νασαι σίγουρος αδελφέ , πως εκείνη τη στιγμή δεν έχεις καμιά αμφιβολία για αυτό ( ότι δηλ. μόλις «την άκουσες») , και καταλαβαίνεις  μέσα σε μια στιγμή , ότι ζωή είναι η βιζου μέσα στα glitters, με το βαθειά σκισμένο ντεκολτέ ,  που στέκεται πίσω από την απέναντι μπάρα του μπαρ και κάνει ότι δεν σε βλέπει με ένα τρόπο,  σαν να σε βλέπει!!  ( σε βλέπω ,αχ δεν σε βλέπω ,αχ σε κοίταξα τώρα  ) -  αντίστοιχα και συ …σε κοιτάζω – σιγά μην σε κοιτάζω,  τώρα σε κοίταζα …

Έχω και άλλη εκδοχή όμως : ζωή είναι η μελαχρινή καλλονή  , που εκείνο το καλοκαίρι φορά κατάσαρκα ένα κατακόκκινο μπούστο και ένα μαύρο μάξι φόρεμα , που αρχίζει τόσο κάτω από τη μέση , που ζαλίζεσαι μόνο και μόνο που σκαφτόσουν την κατάληξη του , ενώ κάτω από τα  λακκάκια της πλάτης σαν να διακρίνεις  ένα tattoo … και  που  περιπατάει μπροστά σου ( τότε καταλαβαίνεις τι σημαίνει « λικνίζεται  ») , για να βγάλει το αυτοκίνητο της μπροστά από το δικό σου και πάλι το γνωστό :  σε βλέπω ,με βλέπεις , δεν σε βλέπω e.t.c

Και εσύ κάνεις πάντα το ίδιο ….φεύγεις φεύγεις  - όπως λέει και ο Παπάζογλου, περιμένοντας υπομονετικά την ανατροπή , δηλ τα αποτελέσματα της  ποιοτική αναβάθμισης της αντίδρασης….

..Η ζωή είναι απίστευτα γρήγορη  - όταν θέλει βέβαια  -  αν και συνήθως έχουμε την αίσθηση , ότι συνήθως περνά βασανιστικά αργά    … και όταν γίνει μια αλλαγή στους συνηθισμένους ρυθμούς ,  με θλίψη διαπιστώνουμε , ότι δεν είναι ποτέ μόνο για καλό ..και πάντα λίγο πριν αυτή την αλλαγή υπάρχει γύρω μας εκείνη η  απίστευτη , απόλυτη , απειλητική σχεδόν κρύα σιωπή …

Ξαφνικά , o τύπος ένοιωσε πραγματικά να παγώνει και για πρώτη φορά είχε την αίσθηση ότι εκείνη η περιπέτεια με την μελαχρινή καλλίγραμμη αριστοκράτισσα , όχι μόνο δεν θα είχε την προβλεπόμενη κατάληξη , αλλά στην ουσία  , δεν είχε καν αρχίσει ακόμα … και όταν είδε την Ευτυχία (Εύα)  να βγαίνει από το ταξί , τότε ήταν  βέβαιος, ότι δεν θα ήταν για καλό. ..

Η γυναίκα του βεβαία - που ήταν πάντα στην τσίτα -  διαισθανόταν τον κίνδυνο και με το που έσκασε μύτη η άλλη μουτρωμένη ,έβγαλε από το μποτάκι της ένα κυνηγητικό στιλέτο - που μόνο οι Κοζάκοι ξέρουν να χειρίζονται τόσο καλά  και της το πέταξε προς το στήθος!

Πάγωσαν  - για να μόνο  ένα λεπτό  -  αμέσως μετά εκείνος κοίταξε  στα ματιά την γυναικά του και έτσι όπως ήταν και ψιλοφτιαγμενοι , άρπαξαν ένα άδειο mottito από την διπλανή πιάτσα και έφυγαν σαν τρελοί  . Άρχισε μια τρελή καταδίωξη και σε λίγο τους κυνηγούσαν δέκα μηχανάκια και τέσσερα περιπολικά, με τους μπατσους να τους  και τους πυροβολούν με μανία ,μέχρι που μια σφαίρα τον βρήκε  στον ώμο  , ο πόνος ήταν απίστευτος και το άσπρο λινό πουκάμισο  γέμισε με θραύσματα και αίματα.

Τους στρίμωξαν τελικά σε ένα χωράφι , που είχαν κατασκηνώσει αυτόχθονες Ινδιάνοι , λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, τη στιγμή που ο μάγος της φυλής προσπαθούσε να συναρμολογήσει τον σμπαραλιασμένο του ώμο.

Η προσαγωγή έγινε βίαια με σφαλιάρες και κωλομεριασματα αντίστοιχα …και από εκείνη τη στιγμή δεν την ξαναείδε ποτέ. Εκείνος μεταφέρθηκε αναίσθητος στο άθλιο νοσοκομείο  των φυλακών και   δεν του επέτρεψαν και να την ξαναδεί από τότε  - οι όποιες διπλωματικές προσπάθειες έπεσαν στο κενό ..

Στη Νικαράγουα οι κρατούμενοι τρώνε, ουρούν , αφοδεύουν ,σοδομιζουν και τον παίρνουν  ,εκεί που κοιμούνται, δηλ.  στο πάτωμα και σύντομα η ανοιχτή του πληγή μολύνθηκε , με αποτέλεσμα να περάσει τον πρώτο χρόνο της φυλάκισης του , στην φιλόξενη χώρα , στο νοσοκομείο .

Όταν γύρισε , έμαθε ότι  εκείνη θεωρώντας τον πια νεκρό  - έτσι είχε ακουστεί -έφυγε στο Μεξικό με ένα βραζιλιάνο συγκρατούμενο της , στη  Santa Rosalia , για να δουλέψει μαζί του πλήρωμα  σε ναύλους  στην θάλασσα του Cortez .  Αλλά εκείνη θα μας απασχολήσει σε λίγο  - τι να έγινε όμως στο μεταξύ η Obligeance; Το στιλέτο δεν την είχε βρει καλά , της είχε περάσει ξυστά από το αριστερό αυτί , την είχε μεν πληγώσει , αλλά η ζημία ήταν σχετικά μικρή .

Η Ευα , πικραμένη από την απόρριψη , είχε αποφασίσει να παραμείνει για λίγο στη περιοχή  και τα απογεύματα -με τη δύση του ηλίου ,άρπαζε την φωτογραφική της μηχανή και έκανε μακρινούς περιπάτους γύρω από την λίμνη. 

Πολλά βράδια την εύρισκαν να μπεκρολογάει με εφήμερες παρέες στα κωλομπαρα της πόλης περιοχής   - εφήμεροι έρωτες , μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων ,π ου δεν καταλάβαινε ο ένας «Χρίστο  »  από αυτά που έλεγε ο άλλος , αλλά που και οι δυο είχαν κοινές προσδοκίες και ανάγκες !

Ειδικά εκείνη βέβαια προσπαθούσε να αγνοήσει τα περιπαίχτηκα σχόλια των θαμώνων όταν έφευγε με τον τυχερό της βραδιάς  ..culo , culo ,culo φώναζαν σηκώνοντας ψιλά  τα μπουκάλια της μπύρας τους…