«Εξυμνώντας τους βαρβάρους»

Ο Δημήτρης Αναστασόπουλος (ούτε που τον είχα ξανακούσει) με αφορμή το βιβλίο του Αμερικανού Μάικ Ντέιβις με τίτλο «Εξυμνώντας τους βαρβάρους»
γράφει στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 09-12-2008:

Οι νέοι βάρβαροι των μητροπόλεων

Το γυμνό χέρι που σηκώνει την πέτρα ενάντια στην πάνοπλη εξουσία. Το πρόσωπο που μισοκρύβεται από το μαντίλι, βήχοντας από τα δακρυγόνα. Ενα σύνθημα στον τοίχο που απειλεί «δεν υπάρχουν λόγια μόνο φωτιά». Ιδού λοιπόν, ξανακάνει την εμφάνισή του ένα κίνημα που συντρίβει την τόσο αγαπημένη τάξη και ασφάλεια, επιτίθεται στην αναγκαία τις μέρες της κρίσης «κοινωνική ειρήνη», ξεφεύγει από τον βάλτο των ιδεολογικών φαντασιώσεων και πραγματώνει τη σύγκρουση. Ιδού λοιπόν οι νέοι βάρβαροι που στέκονται στις πύλες της αυτοκρατορίας.

Είναι αυτοί που τα επίσημα ΜΜΕ, ζαλισμένα, αδυνατούν να δώσουν ταυτότητα και εμμένουν στην κουκούλα και τα πυρπολημένα μαγαζιά. Είναι αυτοί που μια εν ψυχρώ δολοφονία από αστυνομικό όπλο τους ωθεί να βάλουν φωτιά την πόλη. «Αντιεξουσιαστές» τούς βαφτίζουν οι ταγοί της ενημέρωσης, αμήχανοι. Αντίθετα, ο Αμερικανός στοχαστής και ακτιβιστής Μάικ Ντέιβις τους γνωρίζει πολύ καλά όταν τους περιγράφει ως «νέους βαρβάρους» που παίρνουν εκδίκηση για τις αδικίες που υφίστανται από τους υπηκόους της αυτοκρατορίας. Και δεν χρειάζεται παρά ένα ολιγοσέλιδο βιβλιαράκι με τίτλο «Εξυμνώντας τους βαρβάρους» (εκδόσεις «Ελευθεριακή Κουλτούρα») για να μιλήσει για τους καινούργιους «της Γης τους κολασμένους», το νεανικό τμήμα της ανθρωπότητας που τώρα δείχνει τα δόντια του.
Να λοιπόν οι ανοργάνωτες μάζες που καίνε την πόλη, χωρίς προγράμματα και κεντρικές επιτροπές, όπως έβαλαν φωτιά στο Λος Αντζελες το '92 και το Παρίσι το 2006. «Το ανεπίσημο προλεταριάτο» κατά τον Ντέιβις, τα εκατομμύρια των κατοίκων των πόλεων, «που στριμώχνονται για να μοιραστούν κάποιες περιφερειακές θέσεις απασχόλησης», η «ταχύτερα αναπτυσσόμενη νέα κοινωνική τάξη στον πλανήτη». Ή αλλιώς το «περίσσευμα ανθρώπων», οι μη ενσωματώσιμοι, όπως τους αποκαλεί ο ίδιος.

Η κάμερα ενός καναλιού μπορεί να μεταδίδει μόνο τη φωτιά, την αγριότητα της οδομαχίας με τους πραιτωριανούς της εξουσίας. Ομως αφήνει όλα τα άλλα ανέγγιχτα. Οπως τη στρατιωτικοποίηση του αστικού χώρου με τις εκατοντάδες κάμερες ασφάλειας και τους πάνοπλους φρουρούς, την κατάληψη του δημόσιου χώρου από πελώρια εμπορικά κέντρα και τη δημιουργία των ακριβών και ασφαλών προαστίων με ιδιωτική ασφάλεια στις πύλες. Ενα τοπίο που, όπως είχε προβλέψει ο Ντέιβις, θα ήταν το μέλλον κάθε μητρόπολης.

Σε κάθε τέτοια μητρόπολη είναι οι Βάρβαροι των πόλεων που δεν θα «σβήσουν ήσυχα στη σκοτεινή νύχτα», όπως υπογραμμίζει ο Ντέιβις. Αντίθετα, με κάθε αφορμή, θα ξεσηκώνονται σε μια οξύτατη σύγκρουση με τις δυνάμεις της τάξης, καθώς δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Και όταν η αφορμή είναι μια εν ψυχρώ δολοφονία ενός πιτσιρικά από αστυνομικό, τότε η σύγκρουση θα είναι αμείλικτη. Ετσι, το βιβλιαράκι με δύο άρθρα και μία συνέντευξη του Ντέιβις είναι σημαντικό εργαλείο για την κατανόηση των σύντομων εξεγέρσεων στις μητροπόλεις. Γιατί ο Ντέιβις, ως διαυγής αναλυτής προειδοποιεί ότι η πόλη θα είναι το διαρκές πεδίο μάχης του 21ου αιώνα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2008