- Μην ανησυκεί γκιά τίποτα. Εγκώ πρώτα ξύσει, μετά τρίψει με σβουράκι, μετά περάσει μίνιο, μετά βάψει τρία κέρια.
Το είπε με τέτοιο στόμφο και μαστόρικη βεβαιότητα που τσίμπησα.
Πήγα από περιέργεια να δω τι έκανε.
Ούτε τρίψι, ούτε ξύσι, ούτε μίνιο περάσει, μόνο βάψι, κι αυτό ένα κέρι σιφοριασμένο. Το κάγκελο έμοιαζε σαν μπούτι εξηντάρας με τρίχες και κυτταρίτιδα. Της πουτάνας το κάγκελο, δηλαδή.
- Ρε Ηλία, εσύ πρώτα βάψι και μετά ξύσι και τρίψι?
- Γκιατί, έτοιμο είναι. Εγκώ ξύσι, τρίψει και μετά βάψει.
- Τι έτοιμο είναι? Δες το μόνος σου.
- Το έβαψε το μαλάκα το Ίγκορ, κωρίς ρωτήσει. Εγκώ τώρα το κάνει από αρκή, τρίψι και ξίσι.
Ε, ρε ένα γκαμήσι που σας χρειάζεται, μα ένα γκαμήσι!
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Χμ, εμένα τα κάγκελα τα βάφει ο Αμπλαού! Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο! Τι να κάνω αγαπητέ Δράγωνα;
ΑπάντησηΔιαγραφήθα πάρεις μια πορτοκαλάδα, (από πορτοκάλι), και μια καρέκλα σκηνοθέτη, και θα κατσικωθείς μπροστά του την ώρα που το κάνει, δίνοντάς του σαφείς εντολές με σύντομες προτάσεις, το πολύ τεσσάρων λέξεων (π.χ. "πιο δεξιά", "κι άλλο εκεί", "τρίψτο κι άλλο", κλπ.)
ΑπάντησηΔιαγραφή