Ο ΤΡΟΧΟΣ

Μου τον είχε συστήσει η φράου Ζιμπελίνε. Τον είχε γνωρίσει στη Γερμανία τις δύσκολες εποχές. Είχε κάνει εξαιρετικές σπουδές πρώτα στο Κλουτζ στη Ρουμανία και κατόπιν στο ανατολικό Βερολίνο λίγο πριν την πτώση του τείχους. Στην Ελλάδα ήρθε όταν γνώρισε τη Μαρία και για λίγο καιρό έμειναν στο πατρικό της στην Μύκονο.
Εγώ τον γνώρισα στο ιατρείο του στη Γλυφάδα. Ηταν ένας μάλλον ήρεμος άνθρωπος που χαμογελούσε αμήχανα όποτε προσπαθούσες να του πιάσεις συζήτηση για τα προσωπικά του. Με το που έμπαινες στο διαμέρισμά του στον 10ο όροφο αντίκρυζες όλο τον Σαρωνικό μέχρι την Σαλαμίνα. Το διάλεξε γιατί τον ηρεμούσε, λέει η θέα και μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα.

Είχαν περάσει αρκετά λεπτά από την ώρα που είχα ξαπλώσει στην πολυθρόνα και ο θόρυβος του τροχού με έκανε να ανοίξω απότομα τα μάτια μου. Κοίταξα το μεγάλο ρολόι στον απέναντι τοίχο και τρόμαξα. Πρέπει να ήμουν ξαπλωμένη στην πολυθρόνα για περισσότερο από μιάμιση ώρα. Τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου. Σκυμένος πάνω από τον μικρό κλίβανο, όπου αποστείρωνε τα εργαλεία του, χαμογελώντας σιγοτραγουδούσε τον ύμνο της Δ Διεθνούς. Την ώρα που σηκώθηκα από την πολυθρόνα ένιωσα ένα μούδιασμα και έναν βουβό πόνο.
Κλείσαμε ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα για να μου βγάλει τα ράματα και να μου τοποθετήσει τα εμφυτεύματα.
Το βράδυ στις ειδήσεις έμαθα για την σύλληψή του. Τον κατηγορούσαν για πέντε βιασμούς ασθενών του. Τις νάρκωνε, λέει και τις βίαζε. Μαζί του είχαν πιάσει και την ηλικιωμένη κυρία που τον βοηθούσε στην καθαριότητα του ιατρείου. Ηταν η Μαρία. Το κορίτσι από την Μύκονο.
Υστερα από μία εβδομάδα η Ιντερπόλ βρήκε στο σπίτι όπου έμενε ως φοιτητής, δίπλα στον Σπρε, εκμαγεία από ανθρώπινα κρανία. Ως επιστήμονας ήταν άριστος…
Η φράου προσπαθεί ακόμη να συνέλθει...