ΑΓΑΜΙΑ - Η ΤΣΟΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Όπως σωστά επεσήμανε ένα άτακτο πλάσμα, τα θρίλερ έχουν αναπάντεχες τροπές:

"Αυτός όρμηξε, σαν κροκόδειλος του Αμαζονίου, παραμερίζοντας τα συναισθήματα για το γλυκό προσωπάκι της. Την άρπαξε από τον λαιμό και της φώναξε: Ήρθε η ώρα σου, μαντάμ! Τα ακονισμένα νύχια του, που είχε τέσσερα χρόνια να τα κόψει (από τότε που έχασε και τον νυχοκόπτη), τα έμπηξε στην σάρκα της μυρίζοντας το άρωμά της (λεβάντα πατσουλί)...
Αναρωτήθηκε για ποιο λόγο δεν μπορούσε να την σκίσει στα δύο.
Ξανασκέφτηκε...
Έκανε μια παύση μέχρι να πάρει το μικρό αξιόπιστο μαχαίρι Σογκούν που είχε κερδίσει σε κλήρωση από το τελεμάρκετινγκ. Εβαλε στην cdιέρα και το αντίστοιχο άσμα ασμάτων (Η Ζωή εδώ Τελειώνει..) και συνέχισε ως αιμοδιψής δολοφόνος μιμούμενος τον Anthony Perkins.
Έκείνη ούρλιαξε σαν αγρίμι, πασχίζοντας να απελευθερωθεί, τα λούτρινα χέρια του την έσφιγγαν σαν τανάλιες. Ένιωθε να παραλύει. Οι τρίχες του της ασκούσαν μια παράξενη γοητεία. Βλέποντάς την όμως κι αυτός φτιαγμένη και μακιγιαρισμένη, με τη μίνι φουστίτσα της και το βαθύ ντεκολτέ της, ο παράλυτος δεν μπόρεσε να αντισταθεί.
- Κουκλίτσα είσαι, μωράκι μου, ψιθύρισε ο ανώμαλος, βυθίζοντας την αξούριστη κουρούπα του ανάμεσα στα έκπληκτα βυζιά της σικάτης πλούσιας.
- Μη, μωρό μου, όχι τώρα, έχω κλείσει ραντεβού για πεντικιούρ σε ένα τέταρτο....
- Δυό λεπτά θα κάνουμε, πες πως σε βίαζε ένας ανώμαλος, δε θα αργούσες λίγο παραπάνω?
- Μωρό μου, σε παρακαλώ, δεν έχω διάθεση..
- Να δεις για πότε θα αποκτήσεις, μουρμούρισε ο κοντός σάτυρος, χαϊδεύοντας τα μπουτάκια της καλλονής.
Το ανήσυχο χέρι του μπεκρή παραπληγικού κατέβασε μαεστρικά το μπλουζάκι της πλούσιας, αποκαλύπτοντας ένα ζευγάρι στητά, νεανικά στηθάκια. Ο σάτυρος πιπίλησε αδηφάγα τις πεσμένες ρώγες, κατεβάζοντας παράλληλα τη ροζ φουστίτσα της πάμπλουτης διεστραμμένης, η οποία, αποδεχόμενη την κατάσταση, αποφάσισε να δώσει ένα ιδιότυπο τέλος στην ορμονική επανάσταση του φονιά της.
- Για να δω, είναι καβλωμένο το μωρό μου, ψιθύρισε μέσα στο αυτί του, κατεβάζοντάς του το φερμουάρ, και πιάνοντας γερά το σε μέγεθος στυλό BIC ορθωμένο πέος του.Με έμπειρες, ταχυδακτυλουργικές κινήσεις, που και ο Uri Geller θα ζήλευε, η γλυκειά παιδούλα ανεβοκατέβασε ρυθμικά το σάρκινο μολύβι του ανώμαλου, με κλιμακούμενη ένταση, ζουλώντας με το άλλο χέρι το κεφάλι του μέσα στα βυζιά της. Πριν καλά καλά καταλάβει τι έγινε, χαμένος από κάβλα και στα πρόθυρα ασφυξίας, ο επίδοξος δολοφόνος ανακούφισε την έξαψή του όρθιος, εκτονώνοντας του χυμούς του πάνω στα μπουτάκια της ακόμα πιο ανακουφισμένης αθώας κορασίδας..."