Σε λίγες μέρες (στις 19 Ιανουαρίου του 2009) συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου συγγραφέα Edgar Allan Poe. Tο ακόλουθο απόσπασμα από το "Ημερολόγιο ενός Διεστραμμένου" είναι αφιερωμένο σε αυτόν!
Οι καμπάνες του κινδύνου ηχούν για μας, τους καταδικασμένους να ακολουθούμε τον Θεό Πάνα στα πιο σκοτεινά μονοπάτια! Όσο και αν προσπαθούμε να ξεφύγουμε, οι πιο μύχιες σκέψεις μας, μας οδηγούν στην αγκαλιά του!
Οι γλιτσεροί βάλτοι του μυαλού μας, ζωσμένοι ιερά τέρατα που τρομοκρατούν καταπίνοντας ό,τι τα βολοδέρνει, αποδρούν απ' το υποσυνείδητο και μετασχηματίζονται σε εφιάλτες που μας κατατρέχουν.
Άκου για λίγο τον χτύπο του απόλυτου τίποτα και φύγε! Άκου τον αχό της αιώνιας άκρας απελπισιάς και τρέξε! Το μυθικό Τέρας, που καταβροχθίζει τα συκώτια του Προμηθέα, σε ακολουθεί κατά πόδας. Είναι ο Αετός- ο σαρκοβόρος και αιματολάγνος-, αποκύημα της φαντασίας σου, μα τόσο αληθινός... Και μη νομίσεις ότι θα βρεθεί ο Ηρακλής, για να σε σώσει! Τον έχεις προ πολλού απαρνηθεί!
Φεύγα, φεύγα μακριά, κρύψου στον Άδη, στα Τάρταρα, οπουδήποτε, μα κρύψου! Σε βλέπω να χλωμιάζεις μπροστά στο πεπρωμένο σου... Μη φοβάσαι! Η έξοδος κινδύνου είναι από καιρό γκρεμισμένη!
Ο Παν συνεχίζει να παραμονεύει στη μέση του Τυφώνα, στον κόρφο της Έχιδνας. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει εκείνος που αναγκάστηκε να γίνει ακόλουθός του.
Ο αυλητής παιανίζει τον πένθιμο σκοπό! Πλησιάζει η ώρα... Στάσου ατρόμητος εμπρός στο αναπόφευκτο. ΘΕΛΗΜΑΤΙΚΑ ας καούμε στην Πυρά του αέναου Τρόμου!
ΥΓ1: Κουλτούρα δε θέλετε; Θα σας πήξω! Χαχαχα!
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
όταν μιλά ο Τρισμέγιστος, ο Μέγιστος σωπαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω? Δίνω μόνο το respect στον Εδουγκάρδο το Αλάνι τον Ποιητή, όπως ήταν το Ελληνικό του όνομα!
Δράγωνα, δεν ξέρω αν αρμόζει η παπαριά που έγραψα στο concept του βλογ μας! Έχω την εντύπωση ότι θα είναι η τελευταία μη χιουμοριστική ανάρτησή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ο Αετός- ο σαρκοβόρος και αιματολάγνος-, αποκύημα της φαντασίας σου, μα τόσο αληθινός...
ΑπάντησηΔιαγραφήMε έχει συγκινήσει... Το κομμάτι αυτό, γραμμένο από τα έγκατα του νου, από την αιμοδιψή καρδιά του συγγραφέα, με έκανε να νοιώθω ανατριχίλα .... Πάω να κλάψω και έρχομαι...
να φας και κανένα γαριδάκι, να μη σου πέσει η πίεση, myprincess
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε Δράγωνα φάε και εσύ! Σου αξίζει μετά από την ελεγεία που συνέγραψες! Γέλασα τρελά!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ θα φάω δρακουλίνια, φίλε μου (έκαστος στο είδος του..)
ΑπάντησηΔιαγραφήαφήστε και κάτι για μετά φαταούλες!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆτακτο Κοριτσάκι! Αν δεν χορτάσουμε, δεσμεύομαι να στείλω την Φράου Ζιμπελίνα να αγοράσει νέες προμήθειες! Τας ευχαριστίες μου για τα καλά σου λόγια, ως είδες παρά το βουλωμένο μάτι σου, ανέρτησα ως σχόλιον στο επιστημονικόν πόνημα του Δράγωνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήkelsos κανόνισε μη μείνουμε από προμήθειες γιατί ή εξορία θα μας στείλουνε ή θα κρυφτούμε με τόσες μλκς που έχουμε πει!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή