Τα μελαγχολικά ποντίκια, οι διαδρομιστές και ο νεφεληγερέτης Dragon

Ο δυνατός πόνος στον δεξί ώμο με επανέφερε στην πραγματικότητα. Τα 568 κιλά μάλλον ήταν πολλά. Επρεπε να θυμηθώ να πω στη φράου Ζιμπελίνα να τηλεφωνήσει στο φυσιοθεραπευτή.
Σηκώθηκα από τον πάγκο και έβγαλα τα βάρη που είχα προσθέσει. Τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να ξαναρχίσω πρόσεξα τους δύο μάλλον κοντούς νεαρούς με το περίεργο κούρεμα και τους υπερμεγέθεις μυς. Μόλις είχαν τελειώσει τις άρσεις και κάθονταν ακουμπισμένοι στον τοίχο κοιτάζοντας με απλανές ύφος την σιδερένια επένδυση του ταβανιού. Σκέφτηκα ότι κάτι δεν πάει καλά και αποφάσισα να σταματήσω τα βάρη για να τους παρατηρήσω καλύτερα. Ανέβηκα στο διάδρομο και ξεκίνησα με χαλαρό τροχάδην. Ετσι μπορούσα να βλέπω πιο καθαρά τις κινήσεις τους.
Οι δύο νεαροί κατέβασαν τα μάτια τους από το ταβάνι και το απλανές ύφος μετατράπηκε σε μελαγχολικό.
Για περίπου 15 λεπτά είχαν καρφωμένο το βλέμμα στα νύχια των χεριών τους κοιτάζοντάς τα επίμονα μα συνάμα και αδιάφορα. Τα παρατηρούσαν σαν να είχαν τελειώσει μόλις μανικιούρ – πεντικιούρ και έκαναν επιθεώρηση. Μου έδωσαν την αίσθηση ότι μετρούσαν τους κόμπους από τα δάχτυλά τους. Ηταν σαν να έφταναν μέχρι το δέκα και ξανά πάλι από την αρχή.
Είχα αρχίσει να λαχανιάζω και μείωσα λίγο την ταχύτητα στο διάδρομο. Το μυστήριο παρέμενε. Τα δύο παιδιά εξακολουθούσαν να κοιτάζουν επίμονα τα δάχτυλα των χεριών τους, μόνο που τώρα είχαν αρχίσει να τραβάνε και τις πέτσες από τους κάλους της παλάμης, Το «ξεψείρισμα» της παλάμης συνεχίστηκε για άλλα 15 λεπτά και οι νεαροί επέστρεψαν και πάλι στο μέτρημα των κόμπων των δαχτύλων τους.
Εκλεισα τον διάδρομο και κατευθύνθηκα προς τα ντους, Επρεπε να θυμηθώ να πώ στην Φράου να ειδοποιήσει τον φυσιοθεραπευτή για τον ώμο μου…


Υ.Γ.1
Από τότε παρατήρησα και άλλες φορές τους δύο νεαρούς στο γυμναστήριο. Ποτέ δεν τους είδα να χαμογελάνε. Συνέχισαν να σηκώνουν εκατοντάδες χιλιάδες κιλά και κατόπιν να αυτοσυγκεντρώνονται για ώρες στα νύχια τους και στο «καθάρισμα» της παλάμης των χεριών τους. Πίστευα ότι ήταν ένα είδος διαλογισμού που τους βοηθούσε πριν και μετά την άρση βαρών.
Y.Γ.2
Εάν δεν υπήρχαν τα Blogs και bloggers σαν τον υπέροχο, καταπληκτικό, παντογνώστη, επιστήμονα, φιλάνθρωπο ανεπαίσχυντο, ειρηνικό κλπ. Dragon ποτέ μα ποτέ δεν θα μάθαινα το μυστικό των δύο βοδιβιλδεράδων. Δηλαδή οτι τα δύο συμπαθή παλικάρια ενέπιπταν στην περίπτωση του Συνδρόμου των Διδύμων Υπερμεγέθων Νάνων (Δ.Υ.ΝΑ.). που απαντάται σε όλα μαόλα τα γυμναστήρια.
Υ.Γ.3
Αν δεν υπήρχαν δυνατοί. συνεπείς και εξεγερτικοί (κατά το διεγερτικοί) bloggers σαν τον skotouls να θίξουν το λεπτό θέμα της εκγύμνασης και τα οφέλη που πιθανόν να προκύψουν από αυτή θα ήμουνα ακόμη στο σκοτάδι. Kάποιοι άλλοι απαξιούν να ασχοληθούν με το blogging και να προβούν σε αναρτήσεις κρατώντας μας στο σκοτάδι της ημιμάθειας.
Υ.Γ.4
Η φράου Ζιμπελίνα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει με περιπαιχτική διάθεση το Βlogging. Πιστεύω οτι την επηρεάζει και η πεθερά μου με την οποια έχουν γίνει πλέον κολλητές. Τι να κάνω;
Υ.Γ.5
Ο Zagor που είναι; Ελπίζω να μην έχει το θράσος να μας κάνει καμιά παρατήρηση περί συναφών θεμάτων και περί ανάρτησης στη θέση των σχολίων.