DRAGON - ΕΓΩ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

Ο Δράγων (ή Δράκων) γεννήθηκε το σωτήριο έτος 1768 σε ένα μικρό γραφικό χωριό του Μωριά από δύο καλοσυνάτους όσο και έκπληκτους γονείς. Αποφοίτησε από το τοπικό σχολείο μετά από τριάντα και πλέον κοπιώδη έτη φοίτησης, κερδίζοντας σειρά πρωτιών, επαίνων και αριστείων στο μικρό αλλά δυναμικό μονοθέσιο Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο του χωριού, του οποίου είχε την τιμή να είναι, μέχρι και την μετατροπή του σε τζαμί, ο μοναδικός μαθητής. Η παρουσία του στα σχολικά έδρανα μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε από τους κατά καιρούς δασκάλους του, άλλοι εκ των οποίων οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, άλλοι στην απόγνωση και άλλοι, οι πιο ψύχραιμοι και διορατικοί, στην συγγραφή μονογραφιών και πραγματειών που παραμένουν δραματικά επίκαιρες μέχρι και σήμερα (όρα μεταξύ άλλων Αντώνιος Σκαφίδας 1804 «Η πρόσβαση του ηλίθιου στη γνώση – Δικαίωμα ή χαμένος χρόνος?», Ηρώ Αντωνάκου 1817 «Χίλιοι και ένας λόγοι για να μην γίνετε εκπαιδευτικός» Εμμανουήλ Ροδάνθης 1819 «Προπαίδεια for Dummies – παίζω και μαθαίνω με φακές»).
Οπλισμένος με γνώσεις, με σπάνια για την εποχή του μόρφωση και μια ομολογουμένως τρομακτική εξωτερική εμφάνιση, ο Δράγων ήταν φυσικό να πρωτοστατήσει στον Αγώνα του Γένους κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ανήσυχη και ρηξικέλευθη φύση, βρέθηκε στο πλευρό όλων των πρωταγωνιστών της εποχής, όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Πήλιος Γούσης, ο Κιουταχής, ο Θανάσης Βάγιας, ο Δημήτρης Νενέκος, κ.α.
Στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, πρωτοστάτησε σε όλα τα σημαντικά γεγότα που σημάδεψαν το Έθνος μετά την Επανάσταση του 1821. Ενδεικτικά αναφέρονται η σύλληψη του Κολοκοτρώνη, η οργάνωση του κέτερινγκ για την άφιξη του Βασιλέα στο Ναύπλιο καθώς και η δολοφονία του Καποδίστρια.
Από τον πόλεμο του 1897, τους Βαλκανικούς πολέμους μέχρι και τον Πρώτο Παγκόσμιο, οι εξελίξεις βρίσκουν τον Δράγωνα στην πρώτη γραμμή του πυρός, στην πολύπαθη Γενεύη, να εργάζεται για μεγάλο Πιστωτικό Ίδρυμα εβραϊκών συμφερόντων.
Το 1941, κι ενώ οι Γερμανοί έχουν μπει στην Αθήνα, ο Δράγων τολμά και επιστρέφει στην πρωτεύουσα, για ένα αναπτυξιακό project της Τράπεζας στο Παλαιό Ψυχικό. Αδάμαστη κι αδούλωτη ψυχή, δεν αντέχει τη ναζιστική κατοχή και βγαίνει στο βουνό, λόγω πεποιθήσεων, όχι τόσο δικών του, όσο του γιατρού του Σ. Εμμάνογλου, που επέμενε ότι ο καθαρός αέρας της υπαίθρου θα ήταν ευεγερτικός για τα ταλαιπωρημένα από τη συστηματική χρήση χασίς πνευμόνια του. Πράγματι, στις 21 Δεκεμβρίου 1941 ανεβαίνει στο Ντράφι, από όπου επιστρέφει στις 23 του ιδίου μήνα, χτυπημένος άνανδρα από άγνωστο υιό (λετζιονέλα, υποθέτουμε σήμερα), από πλημμελώς συντηρημένα air condition. Άρρωστος, ταλαιπωρημένος και με τον πυρετό να τσουρουφλίζει τα πράσινα μάγουλά του, ο Δράγων ταμπουρώνεται στο King George, όπου και γράφει το επίτομο έργο του, που έμελλε αργότερα να γίνει κλασικό, με τίτλο «Βουβές ωδές για δυό χοντρές». Από εκείνα τα Χριστούγεννα, γράφει ασταμάτητα. Έργα επικά, συναισθηματικά, επίκαιρα. «Σπουδή στο Γουδί», «Σαν βγεις στο πηγαιμό για τα Άνω Λιόσια», «Ο κύκλος με το blanko», «Ο μαρουλόκηπος» είναι μερικά μόνο από τα πρωτότυπα διαμάντια που συνέγραψε ο αγωνιστής ποιητής και μυθιστοριογράφος. Σήμερα ζει και εργάζεται η γυναίκα του, προκειμένου να έχει ο ίδιος τον χρόνο και τα χρήματα για να συγγράφει ανενόχλητος με τους φίλους του στο blog τους.